Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 11 juli 2025
"Wat gij daar zegt is slecht, en ik smeek u, als gij een weldenkend mensch zijt, vergeet dan, wat gij gesproken hebt, gelijk ik het ook vergeten zal," sprak zij eindelijk. "Niet één uwer woorden, niet één uwer bewegingen zal en kan ik ooit vergeten.... " "Genoeg, genoeg!" riep zij uit, terwijl zij te vergeefs haar gelaat, waarnaar hij vol verlangen opzag, een strenge uitdrukking poogde te geven.
"Ja, dat zegt men." Hij was ijskoud, niet te ontdooien, en eigenlijk was ze zelf nog kouder. De zelfbeschouwing zat over haar poging de rol van verliefde te spelen, hoonend te lachen. "Gösta," zei ze met inspanning, "ik heb je nooit met opzet onrecht aangedaan; al lijkt het misschien zoo; ik smeek je, vergeef 't me." "Ik kan 't je niet vergeven."
"Hemel, wat zegt gij daar altemaal?" stamelde Bavo, door den twijfel aangegrepen. "En zij is getrouwd?" "En zij heeft nooit toegelaten, mijnheer, dat een man haar zonder eerbied bezage, en zij is niet getrouwd." "Maar verklaar u, gij doet mij vergaan van ongeduld. Zeg mij, ik smeek u, welk was dan het lot van het arme Lieveken gedurende die acht lange jaren?"
"Mirakel, een mirakel!" stamelde de vrouw, zonder iets meer te kunnen zeggen. "Een mirakel? Wat beteekent dit? Spreek, ik smeek u!" riep haar man. "Ach, ik ben meer dood dan levend!" zuchtte de bazin, terwijl zij een ei toonde, dat zij in de hand hield. "Menschen lief, wat zal ons nog overkomen!
Laat me slapen, ik smeek u, laat me slapen. En ze weende bitter, onophoudelijk. Toen schoot haar eene gedachte door het brein. Als ze nog enkele druppelen meer dronk dan de dokter uit Brussel haar had voorgeschreven? Zou dat kwaad kunnen? Denkelijk niet, daar zij van de dozis, die zij placht te nemen, thans niets geen invloed scheen te ondervinden.
Godelieve hief langzaam het hoofd op; alhoewel er tranen in hare oogen glinsterden, was er zooveel maagdelijke fierheid in haren blik, zooveel edelheid in de uitdrukking van haar schoon gelaat, dat Bavo haar met ontzag aanschouwde. "Ik smeek u, mijnheer, heb toch medelijden met mij!" zeide zij.
Als je 't engagement verbreekt, dan... dan... Durf jij de gevolgen... Doe 't niet, Frans!... Ik bid het je!... Ik smeek het je!"... Hij keek haar aan in extase. "Zeg me één ding... maar eerlijk... Nee je moet me in de oogen kijken... Zeg me... Je houd van mij óók, Lize!" "Nee." "Da's niet waar!" "Ik heb nóóit van je gehouen." "Nooit?" "Nee... En ik zal 't nóóit doen." Hij wist dat ze loog.
"Moeder," riep ze, "o, ik smeek u, laat Fräulein Eiche toch niet weggaan; ik vind het zoo vreeselijk!" "Maar Tieka!" Het kind had haar hand smeekend op den arm harer moeder gelegd; onder den kouden, strengen blik, die haar trof, liet zij die hand weer weg glijden. "Ik vind het zoo vreeselijk, vreeselijk!" herhaalde zij fluisterend.
Hij liet zijn handschoenen en zijn hoed vallen, raapte ze op en ging naar mijn meesteres, en terwijl hij haar met den meesten eerbied een papier aanbood, zeide hij: "Mevrouw, ik smeek u, u te verwaardigen de rol te aanvaarden, die ik de vrijheid neem u aan te bieden." Koud en verachtend nam zij hem aan en gaf hem zelfs niet eens een antwoord op zijn compliment.
Hoe gaat het u?" "Nu, hoe gaat het onze lieve Anna?" Karenin mompelde iets onverstaanbaars en wilde heengaan, maar Stipan hield hem terug en zeide: "Dolly, vraag hem morgen te dineeren; wij zullen ook Kosnischew en Peszow vragen om hem met de keur der Moskousche vernuften op te wachten." "Derhalve smeek ik je te komen," zeide Dolly; "wij zullen je tusschen vijf en zes uur verwachten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek