United States or Germany ? Vote for the TOP Country of the Week !
Dit zou echter mijn opmerkzaamheid niet bijzonder hebben getrokken, ware het niet geweest, dat ik, juist te dier plaatse, in 't voorbijgaan iets zag liggen, hetwelk ik, bij nadere beschouwing, voor een groene beurs herkende. Ik raapte die op en bleef eenige oogenblikken besluiteloos staan.
En eene duizeling overviel haar bijna, toen de vlucht van den grooten vogel verminderde, langzamerhand verminderde en ten laatste ophield. Zij wankelde toen zij weder op den grond stond. Etienne raapte haar hoed op... Heerlijk geschommeld, hè? riep hij buiten adem. Marie knikte glimlachend, en streek zich met een hijgenden zucht heure verwarde haren uit het gelaat.
D'r zit een cadeau aan! hoorde ik m'n tweede dochter, van achter den Mantemau d'Arlequin, links, zeggen. 't Arme kind werd misleid door den zwaren plof, dien de krans gaf. Ik raapte hem op!... Groote God! meneer, toen ik haar in m'n handen had, was 't alsof de bliksem voor mijn voeten neêrsloeg ik dacht, dat ik door den grond zonk. 't Was geen krans, meneer!
Hij vergat zoowaar er aan te denken, dat het zijn stelregel was, om niets te doen zonder zijn pijp. Dat onmisbare voorwerp had hij laten vallen, en hij liet het in den steek. Een van de arbeiders raapte het op en wierp het hem op de praam achterna. En hij greep.... niet naar zijn pijp, maar naar den ketting, om de veerschuit zoo spoedig mogelijk van den oever los te maken.
Olivier Sinclair raapte het doek op, dat evenwel geheel onbruikbaar gemaakt was. Hij moest dus opnieuw beginnen. Het zal niet overbodig zijn op te merken, dat Aristobulus Beerenkooi zich weerhouden had, aan de wisseling van die verontschuldigingen en beleefdheidsvormen deel te nemen.
En langs de treden ging ik omlaag en ik bukte en raapte haar op van het vloermatje, terwijl boven door de trapholte het geweldige lachen van den jongen buitelen bleef en neêrvallen kwam over haar en mij, daar waar hij hoog op de trede nog stond uit te stuipen in een kramperig gehik van heetschokkende ademstooten. «Ga maar weg, Louis," zei ik, toen hij beneden was, «hier is je geld."
Hij herkende de oude Lotte die daar als een uivallige fakkel gebogen neerlag en haar gerief vuurmaaksel gaarde in een mandetje. Lotte de Poetser, liggen er veel koolkies, vandaag? loech hij van ver en hij bleef staan kijken op zijn één been. Het vervallen wijf wendde haar oud wezen. Ha, Treite den Bemmel! grijnsde zij en raapte voort op den aschhoop.
Hij bekende 't haar, luchtig, oprecht: Gij zijt waarlijk sterk geworden. Nijd stoorde binnenwaarts zijne wonderlijke onverschilligheid. Hij dacht dat hij 't nu maar kort moest trekken, dat beider stand onveranderlijk gekozen was. Hij raapte zijnen handschoen op die van den schoorsteen gevallen was. Dan, aarzelend: Kom, zuchtte hij, we hebben alle twee beproefd al wat we doen konden.
Bij hun tafeltje gekomen, bukte hij zich en raapte een boekje op, dat op den grond lag, zeggend: "is dat van jou?" "Neen," antwoordde van Stralen, "en van Rob ook niet, voor zoover ik weet." Daar ook Rob 't boekje niet voor zijn eigendom herkende, maakten de vrienden de conclusie dat Radzivil of Bora het zooeven moesten hebben laten vallen.
»Sta op!« zei juffrouw Bumble op bevelenden toon. »En pak je weg, of ik bega een ongeluk aan je.« Mr. Bumble stond met een berouwvol gezicht op, zich afvragend wat dat ongeluk wel zijn zou. Hij raapte zijn hoed op en ging naar de deur. »Ga je?« vroeg juffrouw Bumble. »Ja, vrouwtje, ja,« antwoordde Mr. Bumble met een snellere beweging naar de deur. »Ik wou niet ik ga al vrouwtje!
Woord Van De Dag