Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juli 2025
Hun tranen brandden me in de ziel. Ik gaf het op, en dien eersten dag liet ik de school voor den tijd uitgaan, om thuis op mijn eentje eens uit te schreien... Misschien bent u verwonderd over mijn gevoeligheid, maar u zou die begrijpen, als u in mijn plaats was. De oude Tasio zeî me: 'Zoo, willen de paters ransel? Waarom heb je hun niet geranseld? Als gevolg daarvan werd ik ziek."
Kom, geef mij ook maar een kus. Je hebt ook nog een oude grootmoeder, he?" "Ja mevrouw," zei Elsje met haar hand in de zachte, warme hand der vriendelijke dame. "Dan moest je mij ook maar grootmama noemen, zoolang je hier bent. Wil je dat wel?" "Heel graag," zei Elsje zacht en boos op zichzelf, omdat ze weer dien onverklaarbaren drang tot schreien voelde.
Pas maar op, dat de kleine hem niet nog den baas af wordt!" Sisa barstte in bitter schreien uit en viel op een bank neer. "Je moet hier niet huilen!" riep de kok haar toe. "Weet je dan niet, dat de 'padre' ziek is, ga op straat janken!"
Hij wierp zich, aan de hevigste droefheid ten prooi, gekleed op een canapé en bleef daar, met 't hoofd in de handen verborgen, liggen, totdat de dag aanbrak. Toen het licht werd, vermande hij zich en ging naar boven, naar de kamer van den kleinen jongen. Op 't gezicht van het slapende kind, dat hij reeds voor altijd verloren had gewaand, begon de sterke man te schreien en als een riet te beven.
Zie! daar moet ik nu zitten en ik moet bakken en braden tot in den nacht; want hij eet zijn avondeten eerst 's nachts, klokke elf, en 't wordt soms wel twaalf ook, en als 't lieve eten uitgedroogd of te hard gebraden is, dan gaat hij aan 't knorren en onze mevrouw is zeer weekhartig en dan begint zij te schreien. Dan zeg ik: Och mevrouw! waarom huilt gij?
Ze gevoelden dit vooral toen het oogenblik van zingen was gekomen; want Bets kon alleen maar spelen, Jo zweeg als een steenen beeld, en Amy begon te schreien, zoodat Meta en Moeder alleen zongen. Maar in spijt van hun pogingen om zoo vroolijk te zijn als leeuwerikken, schenen de heldere stemmen toch niet zoo goed bij elkander te passen als gewoonlijk, en allen voelden zich ontstemd.
Een boerenspeelman is alles, wat ik worden kan, maar dat is genoeg. Ik heb veel goed te maken; maar berouw te hebben en te schreien ligt niet in mijn aard. Ik wil aan de armen vreugde brengen; dat zal mijn boete zijn." "Gösta," zei de Majoorske, "dat leven is te gering voor een man met jou gaven. Ik wil je Ekeby geven." "O Majoorske," barstte hij verschrikt uit, "maak mij niet rijk!
De piqueur draaide zich juist om, zag mij niet meer op het paard en zei: 'daar hebben we het al, mijn ruiter is gevallen. Toen ik hem antwoordde, dat ik mij niet bezeerd had, zeide hij lachend: 'een kinderlichaam geeft mee! en ik, ik had wel willen schreien, maar ik vroeg of hij mij weer op het paard wilde zetten, en ik viel er niet meer af."
Zij kreeg bloed aan haar handen en toen zij dit lauwe kleverige bloed voelde, begon zij te schreien. "Ach mijn goede, beminde zuster," zei zij luide, "het is uw jong leven dat weggevloeid is met dit bloed. Gedurende uw gansche leven hebt ge mij liefgehad en nu hebt ge uw bloed geofferd, om mijn huis te beschermen. Is het tot straf voor mijn hardheid, dat God u van mij heeft genomen?
Op den dag dat zij hem geen brood kunnen geven, schreiën de ouders als ongelukkigen, en dat des te meer, daar de kinderen op alle verdiepingen der woning als vliegen stierven, zoo ongezond als het daar is. Men hakt de sneeuw weg op straat. Zelfs is vader er in geslaagd zich daarvoor aan te laten nemen; hij maakt de goten weêr open met zijne houweelslagen, en des avonds brengt hij een gulden thuis.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek