Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 mei 2025
Dan hebben we nieuwe kleêren voor de feestdagen, en zullen we vleesch en groote visch eten. Ondertusschen leef ik vrij, we zullen elkaar alle dagen kunnen zien en samen eten. En omdat toch de oude Tasio zegt dat Crispin veel aanleg voor leeren heeft, zullen we hem in Manila laten studeeren. Ik zal wel werken, om hem te onderhouden, nietwaar moeder? En dan wordt hij dokter, wat dunkt u?"
't Was een oud man, bleek, mager, gewikkeld in een wollen deken, met moeite leunend op een stok. 't Was de oude filosoof Tasio, die op het bericht van 't gebeurde niet langer in bed wilde blijven maar erheen wilde snellen. Doch zijn krachten hadden het hem niet veroorloofd. De grijsaard volgde de kar met den blik, totdat hij in de verte uit het gezicht verdween.
En hij wreef met den achterkant van zijn hand over de oogen. "Maar de pastoor," ging de ongelukkige voort, "meneer de pastoor wil wat anders." "Betaalt de pastoor het feest of doen wij 't? Heeft hij een enkele 'cuarto' bijgedragen!" riep een heldere stem. Allen keken naar de plaats waar deze vragen vandaan klonken: daar stond de "wijsgeer" Tasio.
"Ik zou gaarne van u vernemen, welke menschen ik in 't dorp op mijn hand zou moeten zien te krijgen, om 't werk op de beste wijze te doen slagen. U kent de bewoners goed. Ik ben nog nieuweling en bijna een vreemdeling in mijn eigen land." De oude Tasio bekeek met vochtige oogen de plannen en teekeningen die daar voor hem lagen.
"Luistert," zeide Don Filipo zacht tot twee of drie die vlak bij hem stonden. "Van ochtend heb ik den ouden Tasio ontmoet." "En toen?" "De oude man zeide me: 'Jullie vijanden haten meer jullie zelf dan je ideeën. Willen jullie dat iets niet zal gedaan worden? Dan moeten jullie dat voorstellen. Al was 't iets nuttigers dan de lucht, 't wordt verworpen.
Tasio scheen zijn geliefden schedel reeds vergeten te hebben; hij glimlachte nu, terwijl hij naar de donkere wolken opkeek. Bij de kerk kwam hij een man tegen, die een alpacajas aanhad en in zijn hand een heele vracht kaarsen droeg, behalve nog een stok met kwast, als teeken van zijn waardigheid. "U schijnt vroolijk te wezen?" vroeg deze in de landstaal.
De noodlottige voorgevoelens van den ouden Tasio schenen voor altijd gelogenstraft. Ibarra gaf dit eens op een dag te kennen, doch de oude zwartkijker antwoordde: "Denk maar 's aan wat Baltasar zegt: Treedt hij bij uw aankomst u blij tegemoet, Met vriendlijk gebaar en met hartelijken groet, Voorzichtig dan maar, want die vriendlijke man, Is wellicht uw vijand, die zint op verraad.
De komst van Maria Clara en haar vriendinnen stoorde het gesprek. Don Filipo ontving ze, en geleidde ze naar haar plaatsen. Daarna kwam de pastoor, en er kwamen ook andere burgers wier taak het was de frailes te vergezellen. "God moge ze ook in 't andere leven beloonen," zeide de oude Tasio, terwijl hij zich verwijderde. De voorstelling begon met Chananay en Marianito.
Geen vogel waagde het de schaduw der twijgen te verlaten. Sisa bereikte ten slotte haar huisje. Ze ging naar binnen, stom, stil; ze liep er door heen, ging weer naar buiten, begon in alle richtingen te dwalen. Toen liep ze met een vaart naar het huis van den ouden Tasio, klopte aan de deur, maar de man was niet thuis. De ongelukkige keerde naar haar huis terug en begon op eens luidkeels Basilio!
De bediende was intusschen komen aanzetten en hielp den geestelijke opstaan. Tasio de gek of de wijsgeer. De oude zonderling van 't kerkhof doolde afgetrokken door de straten. 't Was een oud-student in de filosofie, die zijn studie had opgegeven om zijn bejaarde moeder genoegen te doen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek