Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juni 2025
Doch laten we de gekwelde zielen voor wat ze zijn, en luisteren we naar het gesprek van Don Filipo en den ouden Tasio, die ziek lag in zijn eenzame woning. Reeds dagen lang had hij 't bed niet verlaten, overmand door een zwakte die snel toenam. Ik weet heusch niet of ik u geluk moet wenschen omdat ze uw ontslagaanvrage hebben aangenomen.
In den morgen van den volgenden dag begaf Ibarra zich naar de woning van den ouden Tasio. Schier volkomen stilte heerschte er in den tuin, nauwelijks verstoord door de zwaluwen die bij de dakgoten heen en weer fladderden. Het mos groeide op den ouden muur, waar langs een soort klimop zich naar en om de vensters omhoogwerkte. 't Huisje scheen een oord der stilte.
"Wat u daar gaat verwezenlijken, was mijn droom, de droom van een ouwen gek!" riep hij ontroerd uit. "En nu... 't eerste wat ik u nu raad, is nooit mij te komen raadplegen." De jongeling keek Tasio verwonderd aan. "Omdat anders de verstandige menschen," ging hij met bittere ironie voort, "u ook voor een gek zouden houden. De menschen houden iemand voor gek die niet net zoo denkt als zij.
Tasio wreef zich de oogen, keek nog eens naar den hemel en mompelde: "Nou zou 't me spijten, als het insloeg." En met gebogen hoofd richtte hij zich mijmerend naar den buitenkant van 't dorp. "Zeg, komt u eerst even binnen!" riep een stem uit een venster hem in 't Spaansch toe. De filosoof hief het hoofd op en zag een man van dertig tot vijf-en-dertig jaar, die hem toelachte.
De twee jongelieden groetten links en rechts, zonder deel te nemen aan het gesprek. Eenige oogenblikken later trad de burgemeester gobernadorcillo of "gouverneurtje" noemt men hem hier met een gemelijk gelaat binnen. Het was dezelfde die den vorigen dag een vrachtje kaarsen droeg, toen de oude Tasio hem tegenkwam.
"De oude Tasio heeft me gezegd dat ze wat later zouden wezen. Crispin kan al lezen en.., misschien brengt Basilio zijn loon thuis." Bij 't hooren van deze reden stond de man stil, weifelde een oogenblik, maar zijn goede genius zegevierde. "In dat geval moet je een 'peso' voor me bewaren?" zeide hij, en stapte op. Sisa schreide bitter, maar ze dacht weer aan haar kinderen en droogde haar tranen.
Don Filipo sprak met de oude Tasio: "Wat moet ik doen?" zeide hij, "de alcalde heeft mijn ontslag aanvrage niet willen aannemen. 'Voelt u zich niet krachtig genoeg, om uw plichten te doen? vroeg hij me." "En wat heeft u hem geantwoord?"
"Baden... 't zou niet kwaad wezen, vooral niet als je tegen wat vuils aanloopt," antwoordde Tasio droogjes, schoon ietwat minachtend en keek daarbij zijn toespreker in 't gelaat, "maar ik hoop op iets beters." "Wat dan?" "Wat bliksemstralen, om menschen te treffen en huizen te verbranden!" gaf de wijsgeer ernstig terug. "U moest maar ineens de zondvloed vragen!" "We verdienen 'm allen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek