Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 mei 2025
Den heelen dag dacht ze aan de genoegens van den avond. Ze wist dat haar kinderen zouden thuiskomen en was Voornemens ze te trakteeren. Ze kocht sardijnen, plukte in haar tuintje de mooiste tomaten omdat ze wist dat die 't lievelings-eten van Crispin waren. Ze vroeg aan haar buurman, den filosoof Tasio, een plak wildzwijne-vleesch en een bout van een wilden eend waar Basilio zooveel van hield.
Op dat oogenblik flikkerde er een bliksemstraal. "Jezus Maria en Jozef! Heilige Barbara, bidt voor ons!" mompelde de "gobernadorcillo", die bleek werd en een kruis sloeg. Tasio schoot in een schaterlach. "Jelui zijn de naam van je patronesse waardig!" zeide hij in 't Spaansch, keerde hem zijn rug toe, en richtte zich naar de kerk.
Crispin zal kunnen leeren bij de oude Tasio in huis; die ranselt niet en is goed, al gelooft de pastoor 't ook niet; wat zouden we nog van den pater te vreezen hebben? Geloof me, moeder, de oude Tasio is goed. Ik heb hem dikwijls in de kerk gezien, wanneer er niemand in was. Hij knielde en bad, gelooft u me.
Hun tranen brandden me in de ziel. Ik gaf het op, en dien eersten dag liet ik de school voor den tijd uitgaan, om thuis op mijn eentje eens uit te schreien... Misschien bent u verwonderd over mijn gevoeligheid, maar u zou die begrijpen, als u in mijn plaats was. De oude Tasio zeî me: 'Zoo, willen de paters ransel? Waarom heb je hun niet geranseld? Als gevolg daarvan werd ik ziek."
Jij woû niet naar de mis," zeide een moeder tot haar zoon, "als ik je niet een pak gegeven had om je te dwingen, dan ging je nu ook naar 't raadhuis, in een kar, net als die daar!" Inderdaad werd de gele man, of liever zijn lijk, in een mat gewikkeld, naar 't raadhuis vervoerd. Ibarra ijlde naar zijn huis, om zich te gaan verkleeden. "Een leelijk begin, hm!" zei de oude Tasio en verwijderde zich.
Men haalde zwaar adem. Het was er warm, en er hing een bizonder menschelijk luchtje. Doch de prediker was wel al die narigheid waard. Zijn preek kostte aan 't dorp twee-honderd-vijftig peso's. De oude Tasio had gezegd: "Twee-honderd-vijftig peso's voor een preek! Een man en een heer!
De fatsoenlijke menschen noemen hem Don Anastasio of de filosoof Tasio, en onopgevoeden de meerderheid Tasio de gek, om zijn zonderlinge denkbeelden en zijn vreemde manieren in den omgang. Zooals wij zeiden, dreigde er dien avond een storm. Eenige bliksemstralen verlichtten de loodgrauwe hemel met een bleek licht, de atmosfeer was drukkend en de lucht in hooge mate benauwend.
"Wat leest u daar?" vroeg Tasio en wees op het boek dat de man in zijn hand hield. "'t Is iets nieuws mooi boek: 'De kwellingen der zaligen in 't Vagevuur!" was het vroolijk bescheid. "Man! man! man!" riep de oude uit met twee intervallen, terwijl hij het huis binnenging. "De schrijver moet wel een knap man wezen."
Och en de filosoof Tasio is ook al gestorven, en dien hebben ze op 't Chineesche kerkhof begraven." "Arme Don Anastasio!" zuchtte Don Filipo. "En zijn boeken?" "Die werden verbrand door de vromen die zoo Gode welgevallig meenden te zijn. Ik heb niets kunnen redden, zelfs niet Cicero's werken... en de gobernadorcillo deed niets om het te beletten." Beiden zwegen.
Ik had nog nooit zoo'n mooie cuarto gezien. Moeder zal 't niet willen gelooven, ze zal 't niet gelooven!" "Als de pastoor het zegt..." Crispin begon te schreien, en stamelde onder het snikken door: "Ga jij dan alleen weg, ik wil niet weggaan. Zeg aan moeder dat ik ziek ben. Ik wil niet weggaan." "Crispin huil nu maar niet. De oude Tasio heeft gezegd dat we van avond lekker zullen eten."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek