Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juni 2025
Wanneer iemand in dit oogenblik binnengetreden was, met het doel haar van het kind te scheiden, dan zou zij het met de verwoedheid van een wild dier, waaraan men zijne welpen ontnemen wil, verdedigd hebben. »Wat is er toch, goede Zermah?" vroeg het kind. »Niets... niets!" prevelde de arme vrouw. »Jawel, er scheelt u iets. Kom zeg het mij, wat is het?" »Neen, niets Dy, niets!" »En mama..."
»Naar Dal?" »Ja." »Daarheen was ik juist op weg." »Kijk, kijk," sprak Joël op zijne beurt. »Wat scheelt u nu, vriend?" vroeg de vreemdeling aan den berggids. »Gij schijnt verwonderd." »Zijt gij ook bijgeval de toerist, die uit het noordelijke gedeelte des rijks moet aankomen," vroeg Joël, »en wiens komst nog in het Hardangsche gemeld werd?" »Juist, die ben ik."
»Wat schort u, zuster?" riep de jonge Atossa, eer Cambyzes had uitgesproken. Nitetis was bewusteloos in hare armen neêrgezegen. Zij trachtte haar bij te brengen, door het voorhoofd met wijn te bevochtigen. »Wat scheelt u?" vroeg de blinde Cassandane, als de bruid van den koning na weinige oogenblikken tot zichzelve kwam. »Welk eene vreugde, welk een geluk, o Tachot!" stamelde Nitetis.
En Peter werd zoo wit als een doek en viel op een stoel neer. «Mijn hemel! Wat scheelt er aan?» vroeg zijn moeder. «Al genoeg, al genoeg! Laat mij maar met rust!» zeide hij, en de tranen liepen hem over de wangen. «Mijn lieve kind, mijn gouden schat!» riep zijn moeder uit en weende; maar de alarmtrom zong, niet uitwendig, maar inwendig: ««Lot is dood! Lot is dood!» Ja, nu is het lied uit!»
Ik heb wel geen haast om te trouwen; doch als ik nu maar wist, welk man ik moest kiezen, als my die haast eens overviel: dat is het maar. Nog geen Peccavi! en de dag is om. Lees ten slotte dit volgende. Letje kwam by my. De arme Lot, zei ze, is bedroeft; en ik geloof ook, ergens om verlegen. Ik. Dat spyt my, waar is zy? Laten wy zien, wat er scheelt. Wat scheelt u, Juffrouw Lotje? Zy. Ik. Zy.
"Scheelt 'r wat an? Wat ben je stil, Rebecca", zei Eleazar, de hand op 'r hoofd leggend. Schrikkend zei ze dat ze moe was. En 'r oogen wezen dwaas-waarschuwend naar Joozep, die snuivend te slaapknikkelen zat. Naast 'r schoof-ie z'n stoel, lei z'n arm om 'r heen. "Niet doen," fluisterde ze schuw. Hij lachte.
Zij is het die per slot van rekening het initiatief neemt, maar echt op de manier van jonge meisjes, met allerlei omwegen: levensmoede gaat zij tegen hem aan leunen en laat haar hoofd op zijn borst nederzinken, zodat hij haar met zijn arm omvat. »Wat scheelt er aan?" vraagt hij. »»L'amer" is het dat mij wee doet"; en nu spekuleert hij er over welke drie betekenissen dat woord hebben kan.
De meeste spoorwegen van de 16.000 kilometer in exploitatie zijnde lijnen behooren aan particuliere maatschappijen; de braziliaansche regeering bestuurt rechtstreeks niet meer dan ongeveer 3000 kilometer. Een reis met de Centraal is lang geen pleizierreis, dat scheelt veel. De trein heeft geen andere dan eerste en tweede klasse.
En hij sloeg den blik naar boven, om in de duisternis te kijken; op dat oogenblik flitsten er een paar bliksemstralen vlak op elkaar, gevolgd door een verschrikkelijken donderslag. "Nakoe! Soes mari josep!" riep de soldaat, en sloeg een kruis. En zijn kameraad meetrekkende, liet hij volgen: "Kom, laten we weggaan!" "Wat scheelt je?"
Toen zij er zoo lang zwijgend gestaan hadden, tot zij juist genoeg op adem waren gekomen om te kunnen spreken, liet Charley Bates een uitroep van pret hooren; hij barstte uit in een dollen schaterlach, liet zich op een stoep vallen en rolde daar in de grootste vroolijkheid om en om. »Wat scheelt je?« vroeg de Vos. »Ha! ha! ha!« brulde Charley Bates.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek