Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juli 2025
En het duurt niet lang of zij kussen en liefkozen elkaar en menige nacht brengt Alis slapeloos door als zij bedenkt hoe dikwels haar vriend haar borstjes en haar lijf onder haar kleren heeft gestreeld en haar »schone lenden" heeft geliefkoosd.
Dan gaf zij aan haar stem een weinig meer kracht en riep: "Mijnheer Van Gulik, kom geef mij ook een zoen, en gij, mijn schone neef Jan, druk mij ook tegen uw borst, gij bemint mij allen zo vurig." Zij werd beurtelings door al haar bloedverwanten geliefkoosd, en zij smaakte een zalig genot; haar geleden rampen hadden geen plaats in haar geheugen meer.
Reeds heeft hij zijn zwaard opgeheven, maar ontroerd laat hij het vallen, vol liefde blijft hij zijn schone Isolde weer aan staren; hij besluit zich weer even ongemerkt te verwijderen, maar hij wil ze een teken achterlaten dat hij er geweest is en hun geen kwaad wenst, even als David wanneer hij Saul in 't hol heeft gevonden.
Na nog wat pratens, ging ik te rug, en kwam maar juist van pas binnen. Ik twyfel niet, myne Liefde, of gy zult te vreden zyn met myne wyze van doen. ô Wat vindt men schone karakters onder zulke gemene lieden! Laten wy, zo veel wy kunnen, die toch wel doen. Nu zal myn eerste bezoek by uwe Tante zyn. En dat lieve mensch, 't welk gisteren by u was, moet ik nader leren kennen.
"Dit is een schone Vlaming," suisde een soldenier in het oor van Leroux. "Hij is wel zo lang niet als gij; maar wat machtig lichaam, en wat stem. Dit is geen boer, bij mijn ziel!" "Waarlijk," antwoordde Leroux, "het is een fraaie kerel; hij heeft ogen als een leeuw. Ik gevoel mij voor hem tot vriendschap genegen." "Wat duivel," riep Jan Breydel, opstaande, "waar blijft gij, hospes?
Thans verdwijnt onze vrees en zo zullen misschien onze andere droefheden ook verdwijnen: want nu ziet gij wel dat God goed en rechtvaardig is. Ja, mijn schone havik, zo eindigt ook eenmaal de bittere gevangenis van......" Hier gevoelde Machteld dat zij iets zeggen ging dat de zieke ridder niet weten mocht.
Aan de andere kant verheft de troubadour zijn aardse liefde tot een half-religieuse extase: hij vergeet de gehele wereld in haar zoete blik, hij is dronken, niet van wijn maar van liefde zo zingt ook een Spaans-Arabiese troubadour de glimlach van mijn geliefde maakt mij gelukkiger dan als vierhonderd engelen mij toegelachen hadden; als ik het schone lichaam van mijn geliefde zie, geloof ik God zelf te zien en omgekeerd: Wanneer ik in de kerk bid, zie ik U voor mij.
"Mijne heren," riep Robert d'Artois, "dit is een schone gelegenheid: wij konden niet beter wensen, al de Vlamingen zijn bij Kortrijk te saamgelopen. Wij gaan erop aanvallen, en zo straffe mij God, indien er veel ontvlieden: de voeten onzer paarden zullen over dit slechte volk recht doen. Gij, bode, blijft in het leger, morgen zult gij met ons te Kortrijk zijn. Nu nog een teug voor de laatsten.
Het meisje weende met warme tranen. Alhoewel haar woorden troostend en vol hoop schenen, was het echter in haar hart zo niet: de diepste droefheid had het benepen. Zij hernam: "Mijn arme valk, nu moogt gij niet meer in de dalen van het vaderlijke slot ter jacht gaan, want de Fransen wonen in ons schone Wijnendale. Zij hebben onze ongelukkige vader in een kerker gezet en aan zware ketens geboeid.
Terwijl deze schone veilige sentimentaliteitsgolf over de wereld der baronnen begon te spoelen en op zijn manier de ridder-romantiek voorbereidde, was er ondertussen nog een andere kristelike gevoelsgolf, somber en bitter en gloeiend, die zich met de andere vermengde, maar toch ook duidelik in de latere ridder-romantiek onderscheiden kan worden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek