Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
Bovendien hield hij zijn hoed in de hand, hoewel 't den geheelen morgen geregend had en 't zelfs op dit oogenblik nog vrij sterk regende. Courfeyrac had den ouden Mabeuf herkend. Hij kende hem, doordien hij Marius dikwijls tot aan zijn woning had vergezeld.
Vermits gij het wilt, sprak Uilenspiegel, zullen wij morgen vertrekken. En inderdaad, 's anderen daags kochten zij ezels en reden zij naast elkander de stad uit. Een gure wind blies over de aarde. De lucht, die 's morgens helder als de jeugd was, werd grijs als de oude dag. Het regende en hagelde.
Zij heette zooals de eerste de beste haar noemde, die haar, toen zij blootsvoets op straat rondzwierf ontmoet had. Zij ontving een naam, evenals zij de droppen uit de wolken op haar hoofd ontving, wanneer het regende. Men noemde haar de kleine Fantine. Niemand wist iets meer van haar. Zóó was dit menschelijke wezen het leven ingetreden.
Hij komt ons vast halen." "Ja, ja," knikte grootje, "vader komt ons halen." Voldoening. Bart had geen rust. Hij ging weer eens naar het venster. Het regende niet meer, maar je zag alleen water en hier en daar stak een punt of een boom een eindje uit. Het was een troosteloos gezicht. Een schuitje zag hij niet. Toen ging hij naar het luik. "Hier blijven," riep grootje.
Hij was dan ook weer beter, weer gewoon dien Zondag. Hij was ook weer bedaard, kalm-somber. 't Speet hem dat 't regende. Dat was lastig, hij had willen wandelen met Edward. Niet omdat zoo'n lange wandeling hem nog aanlokte dat was voorbij maar omdat die 't best den middag vulde. Nu zou 't wel weer worden een blijven hangen in kamers en koffiehuizen. Hij kende dat, hij proefde 't al.
Hij was niets meer dan een gewone kermisreiziger, die als het mooi weer was op de pleinen en markten in de open lucht, en als het regende onder eene tent zijne kunsten vertoonde. Met dit beroep, dat hij met zeer afwisselend geluk gedurende het vierde eener eeuw had uitgeoefend, had hij zooals wij verteld hebben het spaarduitje bijeengegaard dat thans in de kist met het letterslot bewaard lag.
Bij die roep, sprong hij dwars door de zwaarden der vijanden heen, tot bij de Standaard, en rukte hem uit de vuist van de vaandrager; maar tien handen ontnamen hem dezelve, het regende meer slagen op zijn lichaam en hij viel krachteloos op de rug van zijn paard. De vlotting, welke op dat ogenblik onder de strijdenden gebeurde, liet de gulden ridder toe het gevaar van Adolf te merken.
Sander was mijn tweede stuurman, een jongen als een vlag, daar ik op rekenen kon als op mijn zelvers, die zijn werk goed verstond; maar ik was toch eerst wat knorrig, omdat hij mij in mijn rust stoorde. "Wel" zei ik zoo: "al regende het handspaken en oude wijven! ben je nou bang voor een beetje regen, man?" maar ik schoot mijn duffel toch aan, zette mijn zuidwester op en kwam boven."
Een paar weken na mevrouw Verlat's bevalling, op een grauwen Novembermiddag, zat Takker, Sörge's knecht, vóor het raam van een klein wachtkabinet te kijken naar de naakte kastanjelaars van de Louizalaan. Het regende en sneeuwde te gelijk. Takker had zijne vierkante vingers, alle tien, op het marmeren vensterblad geleid en duwde met zijn okeren voorhoofd tegen de koude ruiten.
Spoedig en snel werden er groeten en handdrukken gewisseld en wij reden achter onzen loods door de ruime straten, die naar de residentie leiden. Het regende niet meer. Wij gingen over de vlakte, waar de parades gehouden worden, waar zoo dikwijls de hoefslagen van de paarden der kozakken weerklonken hadden en het donderend "Hoezee!" der troepen, die voor hun oppermachtigen Meester defileerden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek