United States or Saint Helena, Ascension, and Tristan da Cunha ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Nee, niets; Marietje heeft, toen ze je bed opmaakte, alles zoo weer mee genomen." Go ging op den rand van het ledikant zitten, en keek Else ernstig aan. Ze had gisteren gedacht, dat 't maar 'n aanvalletje van kou-vatten was, dat den volgenden dag weer vergeten zou zijn.
Mijn arme Babet poogde te glimlachen. Zij wikkelde Marietje voorzichtig in een sjaal; het kind was juist wakker geworden; geheel ontsteld, bewaarde zij het stilzwijgen en slaakte slechts diepe zuchten. Ik plaatste een stoel voor het venster, en liet Babet op het vlot klimmen.
"Dag Marietje!" "Dag." "Mag ik je thuis brengen?" "Toe ga nou weg... Ga nou weg... Ik loop al met iemand." "Da's niet waar." "Waarachtig." "Wil je niks van me weten?" "Je verveelt me. Toe ruk nou uit!" Ze liet hem staan. Iets verder wandelde ze op met een ander, die zijn arm door den hare stak. "'t Kan me ook niks schelen..." mopperde hij: "'t 's 'n lamme meid."
"Zij vertelde dat eenige dagen te voren Sergius Tolstoi uit Pirogoff bij hen geweest was, dat Nikolaas nog altijd met 'Marietje' in Moskou vertoefde, maar dat Leo's vriend D... er onlangs geweest was, en over de zenuwziekte van zijne vrouw geklaagd had.... In moeilijke quaestiën wendde tante zich altijd tot haar neef Leo, en legde zij zich ten slotte bij zijne meening neder.
Je moet ze stormenderhand of met list en bij verrassing veroveren.... Ja!... dat was dan ook wel aardig!... Marietje de Boogh zou zoo iets worden; die was eigenlijk al ongeveer zoo, een leuk kind.... Maar God!... Annie was totaal anders!... Ernstig..., ja soms haast al te melancoliek!... Gek, hè? dat zou je niet aan haar zeggen!
Twee dagen later was Marietje niet aan het avondeten; toen de moeder en Ant en Sien al bijna klaar waren, kwam zij thuis, schutterig, in haar mooie blauw katoenen japon en met haar mooiste galgenschort voor. Ze zei niets, keek bloô en heet en er was iets van bedwongen leven over haar wezen.
En, terwijl men lacht en praat, in 't eerst vooral over den armen Piet met zijn bleek Marietje, en men den avond prijst, en de gulheid van die lieve gastvrouw in 't bijzonder, staat de gastheer, ongemerkt uit het gezelschap verdwenen, op zijn studeerkamer voor de geopende schrijftafel. "Verwenschte champagne!" zegt hij half luid: "Heb ik dan geen greintje macht meer over mijzelf?
De Hollandsche juffrouw heeft het gezien meer dan eens en ook eenmaal de duifjes van de Koningin uit haar hand laten eten! Vindt jullie dat niet heel aardig? Foei! je kijkt of het je verveelt, Marietje, dan lees ik niet meer.
Op dit oogenblik drongen de twee dochtertjes van den dominee door de kinderen en vrouwen naar hun moeder heen en riepen met glinsterende oogen: "O, moesje, kijk eens, wat het Kerstkindje ons gegeven heeft!" En tegelijkertijd hielden zij de pop, die zij van Hendrik en mij gekregen hadden, in de hoogte. "Mijn pop kan 'Mama' zeggen," riep Marietje uit.
Poes zal zóó wel komen." Een oogenblikje hield het kind zich stil, maar ze bleef naar de deur kijken, alsof het dier door de reet binnen kon komen. Eindelijk klaagde ze: "Komt niet!" De moeder bracht haar eene pop, maar Marietje wou niets van de pop weten. "Kom," zei de moeder, "ga dan maar slapen, Poes zal straks wel komen." Het kind ging gehoorzaam liggen.
Woord Van De Dag