Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
"Zij komt op ons af!" gilde Door. "Fox, hier, hier!" En meteen nam ze Hans bij de hand en zette het op een loopen. Nel met Bob er achteraan! Dolf en Leni, die al een eind vooruit waren, keken bij het hooren van het gegil achterom en renden angstig voort. "O, o!" jammerde Door en wanhopig sleurde ze Hans mee. "Hoe vreeselijk!" "Als we maar eerst bij het hek waren," hijgde Nel.
Hij schaterde het uit en allen in de kamer schoten in een hartelijk gelach. "'t Is een kalkei; o jongens, jongens, jullie bent eenig, eenig!" Toen allen zoo vroolijk waren en het zich zoo in 't geheel niet aantrokken, dat er geen kuiken uit het ei gekomen was, zelfs Leni niet, toen moesten Hans en Bob toch wel meelachen.
Toen Leni de eieren aan Kee liet zien van Snoet, Toet en Haantje-Kukelekaantje, sloeg Kee de armen van verbazing in de hoogte. "Heb ik van mijn leven, heb ik van mijn leven! Nu begrijp ik, waarom hij vanmorgen zoo aanhoudend kraaide, 't Is dan ook geen kleinigheid, een chocolade-ei. Dat doen de kippen hem niet na, ofschoon Snoet en Toet ook bijzonder knap zijn.
Fritsjes verdriet, nu hij uit den koffer en weer bij moesje was, was spoedig geleden. Gelukkig was Julia gauw weer beter en toen Leni even de kamer uit was, stelde vader voor, eerst de tweelingen en daarna Julia te photografeeren. Kee werd in het geheim genomen. Die kwam daarom even later Leni vragen, haar wat te helpen.
Daar is iemand aan de deur, geloof ik," zei Leni verschrikt. "Gauw, Hans, kruip achter dezen koffer. Bob, verstop je gauw." Voorzichtig deed Leni de deur open en verrast bleef ze staan, toen Julia zacht miauwend met hoogen rug langs haar streek en in twee sprongen op een koffer stond. "O, jou klein, nieuwsgierig poesekopje, om mij zoo verschrikt te maken!
"Ik op 't lage stoeltje!" riep Nel een kwartier later en rende naar het priëel zoo vlug ze kon, met de teil met prinsessenboonen voor zich uit. "Jullie moet mij allen helpen. Dolf, haal jij even een paar couranten voor de draden en een grooten bak voor de afgehaalde boonen. Leni kan die boonen mooi doormidden breken.
"Ziezoo, Leni, sta even stil, nu zal ik het publiek verzoeken te kijken. Vader, moeder, het bloemencorso is gereed, u moogt kijken. Leni, vooruit nu." 't Was een aardig gezicht, dat vroolijk versierde troepje van den heuvel te zien komen. "Beeldig, beeldig," riep Ma. "Prachtig," vond vader ook. Foxje was nu eens heraut, dan vormde hij weer de achterhoede, en steeds wapperde zijn vlag.
"Stil, daar zit ze weer, misschien heeft ze ons nog niet gezien. Niet praten," zei hij, toen Bob weer iets wilde zeggen. Ondertusschen was Leni weer op den zolder terug gekomen. Ze keek vreemd op, toen ze de tweelingen niet op de kist zag zitten. "Jullie deugnieten, heb je je verstopt?" zei ze lachend. "Ik zal je wel vinden." Vroolijk zingend ging ze zoeken.
Dolf stelde voor Toetie en Snoetie te fotografeeren, maar deze twee waren vader veel te beweeglijk, zoodat er veel kans zou zijn, dat Snoetie met twee koppen en Toet er misschien met twee staarten opkwam en vader wist zeker, dat Leni op zoo'n portret van haar lievelingskippen niet gesteld was. "Jammer, dat Foxje er niet is," zei Dolf, "ik wil nog eens kijken, misschien is hij wel in de buurt."
"Ik zie wel, dat je goed voor allen gezorgd hebt." "Leni, kom nu toch, we zijn allen klaar," riep Nel; "je boterhammen zijn gesmeerd." "Ja, ik kom dadelijk, ik moet even de eieren naar de keuken brengen. Zijn al die boterhammen voor mij?" vroeg ze, verbaasd naar haar bordje kijkende. "Ja, natuurlijk," zei Door. "Ik heb je immers gevraagd, hoeveel je hebben wou?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek