Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 25 juni 2025
Leni, die in het geheel niet verwacht had, dat dit bericht zoo'n uitwerking op de tweelingen zou hebben, bleef als versteend in de deur staan. Moeder, vader, oom, Dolf en de meisjes barstten in een onbedaarlijk lachen uit. Fritsjes hoog stemmetje hoorde men gedurig boven alles uit. "O, mammi, Hansje Pansje glaasje melk omgesmijt. Stout Hansje Pansje, hè mammi?"
Ach zie, met Fritsjes kleine warme handje, streelt nu die moeder nog zijn kille wang. O God, dat deed hem zoo onbeschrijfelijk goed, en hij heeft gestameld: "Philip, Virginie.... Eva, lieve vrouw, onze kinderen zullen, als God wil.... vrienden zijn, trouwe brave vrienden!" Slechts twee wenschen, die de lijder een paar malen heeft geuit, schenen niet vervuld te zullen worden.
En Fritsjes lief stemmetje klonk hier tusschen door. "Julia een lief poesje, hè, mammi?" Julia, die blijkbaar verlegen werd onder zooveel lof, haar door Dora toegezwaaid, liet zich zacht van Nels schouder glijden en zocht een plaatsje op den hoek van den schoorsteenmantel. "Mogen we nu de kanaries eens zien?" vroeg Bob, toen 't ontbijt was afgeloopen.
Natuurlijk moest ieder even van de eau de cologne ruiken en daar Fritsjes zakdoek nergens te vinden was, kreeg hij een beetje op de punt van zijn schort. "Nu heb ik hier ook nog een paar oude kennisjes," zei vader, de portretten van de tweelingen en Julia gevende. "Och, paatje, hoe aardig," zei Leni verrukt. "Wanneer hebt u dat gedaan? Bob en Hans hebben me er niets van verteld."
Nee, zoo gemakkelijk kom je er niet van af. Ook een op deze wang en nog een: het deftigste aller kusjes, één op mijn voorhoofd." En toen greep Nel Fritsjes handjes en begonnen ze samen te zingen: "'t Is vacantie, 't blijft vacantie, Hoera, vacantie boven! Wie dat niet met ons zingen wil, Die moet er aan gelooven." "Vacantie bofe blijfe? Vacantie nog in bedje?
"Dat is hoeveel had ik ook weer?" "Veertien," hielp Nel. "Dat is dus zestien en ik zelf. Ja, 'k hèb honger, maar ook haast, net als Kee, dus ook maar twee. Kom, nu zal ik de rest smeren. Wat is zoo'n huishouding toch "onmogelijk" druk," zei ze, Fritsjes boterham in smalle reepjes snijdende. "Je komt gewoon niet klaar." "Ziezoo, daar ben ik weer," zei mijnheer Van Brakel.
"Mijn mooien armband heb ik gisteren op tafel laten liggen; dien nemen ze natuurlijk mee en Fritsjes zilveren kroesje en de lepels en vorken! O, 't is vreeselijk," zuchtte ze. "En mijn ringetje ligt, geloof ik, op den inktpot. Sst, wat zijn ze nu stil. Misschien steken ze het wel aan een van hun vingers." "Het zal hun toch wel niet passen," zei Nel geruststellend. "Om de pink wel," snikte Door.
"Ja, kleine vent. Hansje Pansje. Nu zullen we maar eerst een boterham gaan eten. Jullie buikjes zijn zeker leeg en hol." Hans en Bob knikten, dat hunne bolletjes er bijna afrolden en natuurlijk deed Fritsjes bolletje op de maat mee. "Daar komen vader en oom Karel al aan. Door, zet gauw den grooten stoel met het kussen voor oom klaar." "Och, kijk eens, Bobbie, wat een aardige poes," riep Hansje.
Fritsjes verdriet, nu hij uit den koffer en weer bij moesje was, was spoedig geleden. Gelukkig was Julia gauw weer beter en toen Leni even de kamer uit was, stelde vader voor, eerst de tweelingen en daarna Julia te photografeeren. Kee werd in het geheim genomen. Die kwam daarom even later Leni vragen, haar wat te helpen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek