United States or Northern Mariana Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Dit spel, honderdmaal herhaald, scheen het jongske nooit te zullen vervelen. Hij wisselde het alleen af, met zich door mama te laten liefkozen en die liefkozingen aan papa over te brengen, en wederkeerig de kusjes, die hij van zijnen vader ontving, op moeders blanken hals en blozende wangen te drukken.
Hij was nu eens teeder, dan weder dartel, soms ook hoogst gevoelig. Het verwijt "aan den stroeven wijsgeer," die niet erg veel met kusjes op had, werd niet vergeten; het speet hem, dat hij moeijelijk kon te pas brengen het: "Een wreede onpaslijkheid heeft mij aan huis gebonden: Wat heeft mijn ziel al ondervonden Van droefheid, smart en kommernis, Vooral daar mijn vertrek zoo kort ophanden is."
Honderd kusjes van vader en moeder." "Komt Paatje morgen hier?" riepen Bob en Hans opgetogen. "Ja, hoe vindt jullie dat?" "Heerlijk!" zei Bob, "juist op Leni's verjaardag." "En gaan we dan gauw naar huis?" "Zeker, dan nog één nacht hier slapen," zei Nel, lachend om de opgewonden gezichtjes. "Dan gaan we weer naar Maatje," zei Hans blij.
"Ja, 't is geen kleinigheid," lachte Nel, de verrukte gezichtjes ziende. "Zal ik hem voorlezen?" vroeg Door. "Begin maar gauw," riep Hans. "Ook wat er buiten opstaat," vond Bob. "Aan Hans en Bob, gelogeerd bij hun oom, mijnheer Van Brakel te Westerkerke. "Lieve kaboutertjes. De kusjes heb ik gegeven." "Van Paatje," zei Bob. "Ma," las Door, "op elken wang een.
"Soms spreken we om den haard, met ernst en met verstand, Van wetenschap en kunst, van plicht en vaderland," De heer Van Naslaan knikte zeer verstandig. "Van staat, van godsdienst, van geschriften en gezangen; Het kind komt in: vaarwel kunst, godsdienst, plicht en staat! 't Wordt: kusjes voor den mond, en kneepjes in de wangen, En hobblen op de knie, en jok en kinderpraat."
Nee, zoo gemakkelijk kom je er niet van af. Ook een op deze wang en nog een: het deftigste aller kusjes, één op mijn voorhoofd." En toen greep Nel Fritsjes handjes en begonnen ze samen te zingen: "'t Is vacantie, 't blijft vacantie, Hoera, vacantie boven! Wie dat niet met ons zingen wil, Die moet er aan gelooven." "Vacantie bofe blijfe? Vacantie nog in bedje?
"Ja! dat was ook onbillijk van vader; want het was de schuld van Frans den Portier: en als ik nu gehuild heb, is het om een soortgelijke reden geweest;" en hierop vertelde hij haar wat er had plaats gehad. Ulrica troostte hem met woorden en kusjes, bracht hem in haar tuintje, achter het slot bij den moeshof gelegen en wees hem hare besseboompjes.
"Arm of niet," zeide de soldaat, Madzy naderende, en de beweging makende, alsof hij haar van het paard wilde helpen: "een mooi meisje, dat haar rantsoen met kusjes betalen kan, is altijd rijk genoeg." Madzy gaf een flauwen kreet van angst; maar Feiko, in gramschap ontstoken over de onbeschaamdheid des lansknechts, dreef zijn paard met zulk een geweld tegen dezen aan, dat hij achterover tuimelde.
Het zal mij eens benieuwen, wanneer zij jullie gaat schrijven, maar dan ga ik er ook bij zitten, dat weet ik wel, die deugniet!" "Dan gaat oom zeker ook op het postpapier zitten," lachte Dolf. "Heel veel kusjes van moes, van Bruno een poot, van Mieke een hoogen rug en duizend kusjes van paatje. Hoe hebben de appelbollen gesmaakt? En vraag aan Leni, of de dwergjes nog bedroefd zijn.
Hij gevoelde zich troosteloos weemoedig, zelfs trots haar weêrbezit, en hij zoende den smallen streep van het litteeken met kleine kusjes. Zij lachte even. Het is een armband! schertste zij. Plotseling schrikte hij echter op. Eve ... begon hij, zich bedenkend. Wie? Waarom? Wat? vroeg zij, zacht lachend en wat moê, na die hallucinatie van donder. Die brieven en William ... Waarom?
Woord Van De Dag