United States or Argentina ? Vote for the TOP Country of the Week !
Vertel nu eens, jongen .... hoe heeft die Sörge dat allemaal aan boord geleid? Doordien dat Simon zijne wenkbrauwen fronste en eene wilde kommernis vertoonde, brak op dat woord de zoete stemming. Maar Simon lachte weer, klopte op vaders knie, sprak: Willen we nu eens lekkertjes zwijgen over dat zaakje?
Hij was nu eens teeder, dan weder dartel, soms ook hoogst gevoelig. Het verwijt "aan den stroeven wijsgeer," die niet erg veel met kusjes op had, werd niet vergeten; het speet hem, dat hij moeijelijk kon te pas brengen het: "Een wreede onpaslijkheid heeft mij aan huis gebonden: Wat heeft mijn ziel al ondervonden Van droefheid, smart en kommernis, Vooral daar mijn vertrek zoo kort ophanden is."
Geen blijde verwondering en roerde de groote kommernis, die langs zijn voorhoofd rimpelde. Hij zei, onverschillig. Hâa!... Hij stond rechte. Hij tuurde trage naar Goedele's mantel, naar haar pelsen krage en haar breeden hoed. Zijn stemme was koud, eentonig: Komt ge van huis, zoo? Ja.... Wiezeken heeft verleden nacht met haar poesjenel gespeeld en ze heeft naar u gevraagd.
om den arme wiens ziel verschrompeld in kommernis, om den rijke die zijn ziel vergiftigt met ongerechtigheid. En ik praat, mijn hart ziedt, maar ik praat zachtkens, ik leid mijn woorden, als een geduldig meester de kinderkens. Met ijzeren toom houdt mijn liefde ze bedwongen, ik schik ze bedachtsaam en vol zorg, want de arme smacht.
Hij dacht aan zooveel dingen te gelijk, dat hij in zijn hoofd geen een, meer dan een paar seconden, bijhouden kon, en telkens sloeg hij dan die verwarde gepeinzen uiteen met een wrevelig: Waar blijft ze toch! Seffens herkwam het leitmotief van zijne kommernis: hoe hij zich houden moest. Hij kon nergens zich houden zooals hij was.
Hij wist niet wat de kommernis die hem drukte beduidde, hij begreep niet hoe de menschen met bewonderend smachten verhalen konden doen van groote passie, van het leed dat zij aanbaden als de zuiverste deugd en hij herinnerde zich, dat hij zelf al sinds jaren heimlijk dit ééne verlangd had, zijn allergrootste passie.
Een kerker werd geopend en schamper lachende duwde Vianen hem naar binnen. Daarna werd de zware deur zorgvuldig gegrendeld. "De droom, de droom van Bertha!" mompelde Gijsbrecht. Een waagstuk 't Was al laat in den nacht, toen Fulco in vliegenden galop aan het kasteel te IJselstein aankwam. Hij zag doodsbleek, zoowel van pijn en bloedverlies, als van kommernis over het lot van zijn Heer.
Woord Van De Dag