Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 mei 2025
"Kom nu maar gauw mee," zei Nel tot Door; "want er zijn heel wat vaasjes te vullen." "Gelukkig! Ons cadeau is bezorgd," zei Door, op de nieuwe mand voor Julia wijzend. "Stopt u die maar goed weg, moes, anders ziet Leni die nog, voor we thuis zijn." "Daar zal ik wel voor zorgen, kind! Ja, meisjes, jullie moet voortmaken. Een verjaardag zonder bloemen en dat nog wel in den zomer, dat gaat toch niet.
"O moeder, we hebben zoo'n pret," juichte Leni met een hoogroode kleur. "Maar kijk eens, een beekje is er uit de spons geloopen van de lampetkan naar den stoel." "Ja, dáár," zei Door plechtig, "kreeg ik den vijand in handen." "Wat is dat?" riep moeder verschrikt, toen Leni haar met een sprongetje op den rug zat.
"Zag je Hansjes gezicht?" fluisterde Door, zich nu ook oprichtend. Nel knikte. Tot overmaat van ramp kwam Foxje ook nog in de kamer, maar Door zette hem er voorzichtig uit en zoo kwamen de beide meisjes toch eindelijk klaar. Moeder was al beneden en werd in het geheim genomen; ze beloofde Leni, als ze beneden kwam, naar Kee te sturen, tot alles voor de jarige klaar was.
Nel en Door lachten, dat de tranen haar over de wangen liepen en met de kam begon Nel de maat te slaan: "'t Is vacantie, 't blijft vacantie, Twee gele schoentjes boven! Wie dat niet met ons zingen wil, Die moet er aan gelooven!" En met de beenen in de lucht hoorde men Leni meezingen. "Laten we ons nu gauw klaar maken. Lieve deugd, kijk eens op de klok."
"Hans, Bob!" riep ze eenige keeren, toen zij ze niet vond. "Misschien zijn ze in slaap gevallen," dacht ze toen. "Maar dan moeten ze hier toch zijn. Wat is dat? Julia ook weg? O wee, het raam! Zou Julia op het dak zijn gegaan?" Op eens kreeg ze een vreeselijken schrik. "Als-als-de tweelingen...." Leni holde naar beneden. "Ma vader Bob en Hansje zijn nergens te vinden en Julia is op het dak."
Bob en Hans vergaten Frits en liepen, zoo vlug ze konden, naar beneden. "Och, lieve poes, lieve Julia," riep Leni schreiende. "Zie ze eens beven. Als ze maar niet dood gaat." Zacht streelde ze poes; allen stonden om haar heen. "Ze heeft gelukkig niets gebroken," zei mijnheer Van Brakel, de pootjes onderzoekend. "Zet haar op dezen stoel, Leni; ik denk, dat ze wel gauw weer de oude zal zijn.
"Kijk eens," en Leni kwam met in iedere hand een grappig klein eitje, "is dat nu niet lief van mijn krielkipjes Snoetie en Toetie? Ze zijn dadelijk aan het leggen gegaan, toen ze hoorden, dat jullie zoo gevallen waart." Bob en Hans lachten door hun tranen heen. "Als ik wist, dat Toetie of Moetie".... "Snoetie, paatje." "Och, jij ook met je namen altijd.
"Ik kom anders nooit klaar en jij kunt zoo mooi helpen, je doet mij zooveel pleizier," beweerde ze. "Je werkt nog beter dan ik zelf." En ze liet Leni koffie malen uit den treuren, totdat ze wel voor een week genoeg had. En nadat de heer Van Brakel Bob en Hans had gephotografeerd, beiden zittende in de sportkar, was hij met een onuitputtelijk geduld bezig Julia te "nemen."
't Is toch ook niet prettig, altijd in zoo'n hok te zitten." "Mag Frits ook een kuikentje hebben, zoo'n lief kuikentje?" en hij trappelde al van ongeduld. "Is er ook een deurtje om in 't hok te komen?" onderzocht Hans. "Hier is een deurtje," zei Frits, die Leni dit dikwijls had zien openen. "Wat een kleintje," lachte Bob. "Ja, dit is eigenlijk 't kippenhuis.
"Maar kindje, dat is toch wel wat veel gevergd," zei vader; "het heele gezelschap in het kippenhok! Laat ons liever eens zien, welke verrassing je kippenfamilie jou bereid heeft: wij branden van verlangen." "Toe, Leen, kom er uit," zei Door, "je maakt ons zoo "onmogelijk" nieuwsgierig." "Kijk eens," zei Leni, "dit rose suiker ei heeft Toet gelegd. Het staat er op, leest u maar."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek