United States or French Guiana ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Maar tòch," zei Nel, "door een land met koeien ga ik van mijn leven niet weer, daar heb ik genoeg van." "Als Fox er maar niet bij geweest was," zei Dolf "dan was er niets gebeurd." "Ja, Foxje," zei Leni, "was jij nu maar zoo knap en zoo sterk als Hector, dan had je ons natuurlijk wel geholpen, maar je bent eigenlijk een klein, dom, eigenwijs hondje."
"Zag je Hansjes gezicht?" fluisterde Door, zich nu ook oprichtend. Nel knikte. Tot overmaat van ramp kwam Foxje ook nog in de kamer, maar Door zette hem er voorzichtig uit en zoo kwamen de beide meisjes toch eindelijk klaar. Moeder was al beneden en werd in het geheim genomen; ze beloofde Leni, als ze beneden kwam, naar Kee te sturen, tot alles voor de jarige klaar was.
"Neen, ze schijnt nogal te kunnen slapen, niettegenstaande ze gisteren het tegendeel beweerde," zei mevrouw Van Brakel. "Hè, kinderen, kinderen, wat een schat van bloemen brengen jullie mee." Alle vaasjes en glazen werden voor den dag gehaald en met bloemen gevuld, wat aan de kamer een echt feestelijk aanzien gaf. "Foxje, kom eens hier, oude jonge, je vrouw jarig en jij geen strik om?
Dat is ongehoord." En Nel bond Fox een blauw lint om den hals en maakte aan een kant een flinken strik. Zoo heel pleizierig vond Foxje dit nu niet, maar voor een jarige moet je wat over hebben, had hij dikwijls gehoord en dus droeg hij zijn lot gelaten, zooals een gehoorzaam en liefhebbend hondje past. En terwijl Nel bezig was met Fox, bond Door Julia een rood lint om.
"Dan zegt die weer: hocus, pocus pas, 'k wou, dat ik weer een kappelletje was, en dan wordt het een kapel. Is dat niet wonderlijk?" "Dat zal ik Jaap vertellen," zei Bob. "Kijk Foxje eens," zei Dolf, "òf hij ook moe is. Pas maar op je tong, zoo meteen springt er een kikker op, net als op die van Pluto. Ik zou, als ik jou was, mijn rood lapje maar gauw naar binnen halen.
"'t Is precies, of ze hierheen komen," fluisterde Nel en kroop stijf tegen Door aan. "Maak toch zoo'n leven niet." "Konden we maar dood liggen, zooals Foxje." Weer was 't even stil in de voorkamer. "Ik probeer 't," zei Nel kordaat. "Wat?" "Ik houd het hier niet langer uit." "Nel, hoe durf je! Ik laat je niet alleen gaan," zei Door, toch alles behalve moedig.
Leni bracht papier aan, de tweelingen zorgden voor de touwtjes, Nel pakte alles in en Fritsje bracht ze naar de sportkar. "Hoe staat het er mee?" vroeg vader, op zijn horloge ziende. "Het wordt tijd." "We zijn klaar, vader," zei Nel. "Mooi zoo, dan maar opgemarcheerd, marsch." "Mag Foxje mee?" "Zeker." Toen Fox zijn naam hoorde noemen, was hij uitgelaten van blijdschap.
"Mag Foxje mee, vader?" "Neen, jongen, geen honden aan den trein." DE LOG
"Wel zeker, wel zeker, kom maar mee," zei Nel. "Neen, Foxje, jij kunt niet mee, je zoudt de geheele kippenfamilie angstig maken. Kijk, Leni is alweer bezig haar kippetjes te trakteeren." "Hij is toch wel wakker?" zei Bob verwonderd en wees naar den haan. "Ja, ja, ik geloof ook wel, dat hij jullie geroepen heeft; maar toen lag jullie nog op één oor en heb je hem niet kunnen hooren."
"Zoo, vind jij dat eekhoornhondje veel aardiger dan onzen lieven Fox. Zullen we Fox dan in dien boom laten klimmen en het eekhoorntje meenemen?" Even bedacht Bob zich. "Blijft Fox dan vannacht hier in 't bosch en slaapt het eekhoornhondje dan in zijn nest?" "Ja zeker." "Och, laten we Foxje dan maar liever houden," zei hij.
Woord Van De Dag