Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 mei 2025
"We zetten Fritsje in den ouden kinderwagen, Dolf wordt zijn paard en Leni koetsier. Bob en Hans komen in de sportkar. Dora is hun paard en ik word koetsier." Het geheel leek wel een optocht. Als de stoet bij vader en moeder, die op de waranda zaten, voorbijkwam, wuifden zoowel passagiers als publiek.
"Ik durf wedden, dat ze daarin zitten. Dat is net iets voor oom Karel." Nel en Dolf renden er naar toe. Vader en Leni konden zoo vlug niet. Maar voor ze bij de coupé kwamen, was mijnheer Van Lichtenvoorde met zijn beide jongetjes al uitgestapt. 't Was een vroolijke begroeting. "Zagen jullie onze vlaggetjes wel?" vroeg Hans. "Nou, òf we," zei Dolf.
En nadat Leni hem vol trots haar kippenfamilie had getoond, ging hij, na nog eens en nog eens vriendelijk bedankt te zijn, met Bruin weer naar zijn eigen huis terug. Nels voet deed nog den heelen avond pijn. Maar moeder wist als altijd raad, zoodat beide invaliden den val al gauw vergeten waren.
En ik weet toch zeker, dat ik thee in den pot heb gedaan." "Misschien gebeurt zoo iets in de vacantie wel meer," zei vader. "O, neen, paatje," zei Door, die wel begreep dat mijnheer Van Brakel haar plaagde, "'t Is toch heusch waar. Ik heb het theebusje in de hand gehad, ik weet het zeker." "Ja, je hebt met thee zetten gedaan als met de vraag aan Leni over de boterhammen.
En Griet, die anders zoo'n leven kan maken in de keuken, doet nu alles even zacht." "En-enne-paatje, luister eens. Hoe groot is zus?" vroeg Bob opgewonden. "Niet grooter dan Leni's pop." "Wijs eens, hoe groot haar handjes zijn." "Zoowat zoo groot als jou wijsvinger. Twee aardige, roode knuistjes heeft ze." "Nu hebt u nog in 't geheel niet gezegd, hoe ze heet, oom," zei Leni.
"Ja, dat die geheimen kunnen bewaren, hebben we gemerkt," zei vader, "maar Julia doet voor hen niet onder." "Mag ik nu de jarige in den tuin verzoeken?" zei Dolf. "In den tuin?" vroeg Nel. "Ja, komt allen maar mee, achter in den tuin." "Kijk toch eens, Dolf heeft warempel het kippenhok geverfd," riep Leni opgetogen. "Hoe leuk!" "Dat noem ik nog eens een verrassing," zei vader.
Duidelijk klonk er teleur-stelling in hun stemmetjes. "Och neen, kleine vent," zei Nel, die nu toch medelijden met hen kreeg. "Wij noemen de krielkipjes dwergjes, omdat ze zooveel kleiner zijn dan de andere. Of beter gezegd, Leni geeft de kippenfamilie zulke mooie namen. Wij zullen jullie straks aan het heele troepje voorstellen.
"Ik heb ze overal gezocht," zei Leni, nu wel een beetje gerustgesteld. Ze gingen zoeken boven. Maar toen niemand ze vond, maakte een vreeselijke angst zich van hen meester. Er was geen twijfel meer aan. Bob en Hans waren op het dak geklommen en naar beneden gevallen. Allen zagen lijkwit. Plotseling werd er hevig gebeld en stonden ze stijf van schrik.
"Misschien wel, maar Bruun is een groote, sterke hond en heeft natuurlijk een sterk gebit." "Kom maar terug naar je zoo zéér verlangende Miekie," las Nel. "Prachtig, moes, wat zou die verandering toch kunnen zijn?" vroegen Nel en Leni. "Dat zul je morgen wel hooren," lachte ma. "Misschien heeft vader kuikentjes gekocht," zei Hans, die aan zijn ei in den koffer dacht.
"En om onze heerlijke appelbollen," lachte pa. "Als ze over den grond rollen, wil niemand ze meer hebben." "Ik wel, ik wel," riepen Leni, Hans en Bob. "Dan zal ik ze maar gauw neerzetten," zei Dolf, "want als jelui in dat geval alle appelbollen samen op ging peuzelen, dan hadden we morgen drie zieke kinderen, en dat zou wel zonde en jammer zijn van de heerlijke vacantie."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek