Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 mei 2025
En in de Kalverstraat. Ga eens met je rug naar 't water staan en luister. Kan jij eruit blijven?" "Waaruit?" "Uit die zee?" Ik knikte van ja, dat kon ik best. "Ik nauwelijks," zei Bavink. "'t Is zoo raar dat weemoedige geluid achter je. 't Is net of zoo'n zee wat van me wil. Daarin is God ook, God roept. 't Is waarachtig geen lolletje, overal is-i. En overal roept-i Bavink.
"Wat ben ik gelukkig, dat ik jou heb en dat jij je moeder nooit zult behoeven te missen!" zeide zij met tranen in haar stem. Hij keek haar droevig aan. "Je bent daarginds geweest," zeide hij dadelijk. Zij knikte. "Waarom nam je mij niet mee? Ik zou je graag het ergste bespaard hebben," zeide hij. Met een eigenaardigen glans in haar oogen, keek zij op en zeide: "Je hebt me al genoeg bespaard.
Dan komt gij het wel te boven, maar laat nu uw voet zien. Hij ging op zijn hurken zitten, maar daar hem dit niet heel gemakkelijk viel, zette hij zich naast den emmer op den grond, en ik legde heel vertrouwelijk mijn voet in zijn schoot. Hij betastte dien eerst zacht, daarna al harder en harder met de vingertoppen, knikte en vroeg mij: Schreeuwt gij gauw? Neen. Des te beter.
«Wil je met mij dansen?» vroeg de notenkraker. «Nu, je bent me nog al een mooie kerel om mee te dansen!» zeide zij en draaide hem den rug toe. Daarop zette zij zich op de schuiflade neer en dacht, dat er wel een van de bloemen zou komen, om haar ten dans uit te noodigen; maar er kwam er geen. Nu knikte zij eens; maar toch kwam er geen.
"Mijn lieve moeder," fluisterde zij, en boog zich over de tengere hand, "ik zal u altijd een gehoorzame dochter zijn en voor Army een trouwe echtgenoote." Het laatste kwam er aarzelend en zacht uit. "Een oogenblik geduld, Liesje! Ik wil bij grootmama ons bezoek laten melden," zeide Army. Zij knikte toestemmend; hij ging, en keerde spoedig zwijgend terug.
"Morgen?" vroeg Erving, "hm! dan is immers Selldorf onze gast; wat zullen wij beiden alleen met hem beginnen?" "O, zij blijft immers niet lang boven; ze hebben bezoek op het slot; de nicht van wie Nelly vertelde, en Army; maar Liesje is er tot nu toe nog altijd geweest om vroolijke feestdagen te wenschen, en kan het dus nu niet best nalaten." Hij knikte verstrooid.
Het dunkt mij, het dunkt mij! knikte pastoor Doening fluks en dankbaar. Ho! .... En wat was het? Pastoor Doening keek schielijk op, schrikte. Ze sprak zoo kinderlijk-verwonderd, liet den vollen daghemel klaren in hare groene oogen, pink-wimperde geheel verbaasd. En pastoor Doening: Wat het was? Vraagt ge wat het was? deed hij. Ik vrees dat ik het zelf wel weet .... maar zegt gij 't algelijk ....
Zacht fluisterde zij hem zijn avondgebedje voor dat zij gewoonlijk voor hem zong doch Helle was er blijkbaar niet mee tevreden. "Morgen moet je zingen," zeide hij. Zij knikte toestemmend. Een uitstel tot morgen was tenminste al iets. Zacht ging zij op een stoel bij Helle's bedje zitten, maar het kind kon den slaap niet vatten.
«Ah! ah!» riep de jongeling; en zich tot de oude vrouw keerende, sprak hij met eene gemaakte buiging: «Madame Van Rosmal , duld dat ik u mijnen eerbied bewijze. Gij hebt eene bevallige dochter!» De oude vrouw verstond hem niet; doch zij begreep genoeg wat er omging, en hoe zij het voorwerp zijner schaamtelooze spotternij was. Niettemin, zij knikte met het hoofd om hem zijne buiging weder te geven.
De kinderen waren naar bed en mevrouw Van Erlevoort zat met Mathilde in den kleinen salon bij het theeblad, mevrouw met een boek, Mathilde met een handwerk. Frédérique kwam binnen, en zij knikte haar moeder glimlachend tegen en streelde liefkoozend het grijze haar op heur slapen glad....
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek