Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
Zij knikte zachtjes, weêr snikkend, wanhopig, dat hij weg moest uit Londen, wanhopig om wat hij vermoedde, 't wanhopigst om wat hij niet had willen zeggen: dat mysterieuze, dat ontzettende ...!
"Zeker, ga jij maar," zeide zij onverschillig, zonder op te zien. Zij had plotseling een gevoel, alsof 't een wildvreemde man was, die daar bij haar in de kamer stond. Hij knikte en vertrok. Hij dacht er geen oogenblik aan, toen hij met een sigaar in zijn mond de drukst bezochte straten doorslenterde, dat hij dien avond een mijlenlangen afstand tusschen hen had gelegd.
Vraag er roodborstje naar; ik zal u helpen als ik kan. 'Ik kan er altijd naar vragen, zeide Johannes. Wistik knikte en klom vlug naar beneden. Nog lang keek Johannes naar de donkere schaduwen en de glanzende klimopbladeren voor hij naar bed ging. Den volgenden dag vroeg hij het roodborstje of het den weg wist naar het gouden kistje. Robinetta hoorde verwonderd.
"Dat weet ik niet," zeide zij, terwijl zij reeds bij de deur stond. "Bij den een is zeker de drang erger dan bij den ander." Een eigenaardige, zachte glimlach gleed over zijn lippen. "Zoo, en nu stel je je open?" zeide hij slechts, langzaam en zacht. Zij knikte: "Voor het blijde, het droeve doch laat niet ledig de bladen wit!"
Ik moet terstond op reis en zij slaapt nu nog de dokter heeft zoo gezegd dat zij zooveel mogelijk rust moet hebben." Zij keek haar schoonmoeder met een angstig vragenden blik aan en deze knikte haar geruststellend toe. "Ik zal van ochtend wel met den dokter spreken en hem vragen of ik het haar zeggen mag," zei ze. "Wilt u dat doen? Dan ben ik u heel, heel dankbaar.
En Eline knikte glimlachend, goedkeurend; het was inderdaad volkomen waar; en zij las het artikel uit, zich verheugend in zijn succes, en zocht vervolgens hoe het Dagblad over hem oordeelde. Hoofdstuk VII.
Fons knikte, wezenloos. Ja, hij zou het wel kunnen maken, wanneer men hem althans den tijd daarvoor liet. Hij vroeg met heesche stem of er ook koeien in het weiland moesten loopen; en de jonkvrouw antwoordde dat zij daar juist bizonder op gesteld was: jawel, koeien, veel koeien, en ook koewachtertjes, zooals hij vroeger zelf daar liep, glimlachte zij. Fonske sidderde.
Laat mij je alles vertellen, en dan zul je zien, dat ik alleen gehandeld heb zooals je me geleerd hebt." De graaf knikte zwijgend, als teeken van toestemming. En gravin Elisabeth vertelde nu hoe zij er toegekomen was Gösta Berling op den verkeerden weg te drijven. Zij vertelde alles, ook hoe zij door haar geweten gedreven was geworden uit te gaan en hem te redden, wien zij onrecht gedaan had.
Zij knikte met afgewend gelaat en zweeg, maar op eens hoorde ik iets als een gesmoorden snik. "Zijt gij dan mogelijk niet meer vrij?" vroeg ik zacht en zelf diep bewogen, hare hand nemende en mij voor haar plaatsend om haar in de oogen te kunnen zien. "Vrij? O, voorzeker ben ik vrij!" riep zij met bitterheid.
Haar oog ontmoette nu het zijne en hij knikte haar vriendelijk toe. Zoo vroeg reeds uit de rust, mijne dochter? zeide hij. Rust juist daar heb ik behoefte aan, mio padre! Geef gij mij rust, gij, die zoo heilig zijt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek