Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 juni 2025
Je gaat naar huis, zeg ik je. Dat geld kun-je van mij wel krijgen, begrepen? Je ouders kunnen je niet missen." De molenaar keek Dik aan en knikte hem nog eens met eene krachtige beweging toe. Hij had al veel meer gesproken dan hij gewoon was, en meende er verder ook geen woord meer over te verspillen. De zaak was afgedaan, naar hij meende.
"Dat is waar, neef!" antwoordde Caroline. "En ook niet schoon." De nicht zei niets, maar knikte toestemmend. "Ik ben niet rijk." "Zoo!" zei Caroline. "Maar ik heb toch een aardig stuivertje geld." "Dat is altijd een groot geluk!" merkte nicht aan. "En ik wou, dat gij met mij deeldet." "Maar, neef! hoe kom je nu zoo? ik heb immers volstrekt geen geld noodig."
Toen liet ze haar los en zei: "Zullen we dan nu naar beneden gaan, Elsje?" "Ja," knikte het kind. "En.... en.... ik zal heusch mijn best doen, tante." "D
Bolter knikte toestemmend; Fagin bleef het verdriet van Charley Bates gedurende eenige seconden met blijkbare voldoening aankijken, ging toen naar dat jongemensch toe en klopte hem op den schouder. »Trek 't je maar niet aan, Charley,« zei Fagin troostend, »'t komt uit, 't komt zeker uit.
Misschien wel tien uur. Kijk eens, Bobbie." Bobbie knikte, hij wist het niet precies. Hij vond het een moeilijk geval. "Tien uur is het gelukkig nog niet," zei Nel. "We kunnen nog best een spelletje doen. Zullen we verstoppertje doen met verlos?" "Ja, best! Wie doet er mee?" "Ik, ik," klonk het van alle kanten. "Eerst er om raden, wie zoeken mag," stelde Door voor. "Ik zal wat uit mijn zak nemen.
Hij nam een taschje met papieren uit zijn jas, legde het op de tafel en, nadat hij met eenige inlichtingen den inhoud had uitgelegd, stond hij recht en, na een uiterst beleefd lachje: Ik hoop, knikte hij, dat ik u in mijn leven nog wel eens zal ontmoeten. De wereld is zoo groot niet .... Hij boog, monkelend: Ik meen: de beschaafde wereld, waar men u ontmoeten k
Zij scheen eensklaps te verbleeken, en vroeg met eene uitdrukking van angst: "Maar, maar, o hemel, waar zijn mijne zinnen! Een testament? Gaat mijn arme oom dan sterven!" De pastoor knikte bevestigend. "Hij is dus zeer ziek?" "Op deze vraag is het mij moeielijk te antwoorden," zeide de oude priester. "Uw oom is wat men noemt een ingebeelde zieke.
Ze knikte van ja. Hij begon te werken. Z'n schop bikte 't vastgevroren ijs los. Eentonig tikte 't ijzer tegen den grond. Zij bleef kijken, naar zijn gedoe, naar zijn gebogen lichaam, naar zijn zwoegen, z'n kapotte schoenen. Terwijl d
Papa, die niet van de sterksten is, werd gevaarlijk ziek .... misschien heeft u er van gehoord...." Professor Van Dam knikte. Hij zag André met belangstelling aan, al lag misschien in den opslag zijner geestige oogen de vraag te lezen waar moet dit alles toe dienen? André ontcijferde die onuitgesproken woorden, en ging schielijk voort: »Er is nog maar weinig bij te voegen.
»Twee nachten later kwamen hij en zijn vriend, kapitein Morstan, met een lantaarn bij zich in mijn hut. »Ik wilde kapitein Morstan de geschiedenis die ge mij verhaald hebt uit uw eigen mond doen vernemen, Small," zeide hij. »Ik voldeed aan zijn verlangen. »Het klinkt waar, is 't niet?" vroeg hij, »zou men er op kunnen vertrouwen?" »Kapitein Morstan knikte bevestigend.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek