Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 29 mei 2025
Kort en goed, toen wij ons nu op de pont bevonden was ik weinig op mijn gemak. De oude veerman zat op den rand en rookte. Met aandacht nam hij ons op en knikte veelbeteekenend tegen zijn jonge helpers. Ik was zóó gaan staan, dat ik Suef in het oog hield.
Zóó was dan ook het getik van onzen Engelschen agent: één twee drie! »In!" riep de boer met forsche stem. »Mijnheer Jansen, als ik vragen mag?" zeide de reiziger met een diepe buiging. De stoere Boer knikte zonder op te staan met den stevigen kop, en het stompje pijp, dat hij in zijn hand had, wees naar een stoel.
Zij was overwonnen door mevrouws diplomatie, terwijl zij geen oogenblik vermoed had, dat Paul aan zijne moeder alles had bekend. Zij was overwonnen en ze knikte even, toestemmend, en verborg toen haar gloeiend hoofd op mevrouws schouder. En waarom heb je hem afgewezen? Ik geloof.... dat ik nog al trotsch was.... Zag je zoo op mijn jongen neêr?
Van het slaan hadden de Franschen verstand, zij wisten op meer dan één manier een slag te slaan, en de meisjes hebben er ook verstand van!» Daarbij knikte de oom zijn vrouw, die een geboren Française was, al lachend toe. «De Franschen hebben in de rotsen gehouwen, dat het een lust was om te zien.
Hearty en zij waren er aan gewend geraakt elkaar schertsend op deze wijze toe te spreken en te plagen, maar er klonk thans iets ernstigs in den toon van Miss Hearty's stem, dat Hedwig trof. Zij liet heel den schat geurige viooltjes, die zij met zooveel moeite verzameld had, uit hare handen vallen en vroeg haastig: "Is er wat?" Miss Hearty knikte en glimlachte even.
Ben je nu weêr kalm? vroeg hij zacht, terwijl zij op een kussen aan zijn voeten ging zitten en haar hoofd tegen zijn knieën leunde. Zij haalde diep adem en knikte van ja. Zoo, bij hem, voelde zij zich veilig en rustig, en dacht zij er niet aan zich rekenschap te geven van hare gedachten, die een weinig warden in haar brein.
"Mijn eerste boodschap was aan zekeren Ambtman des Graven, Claes Gerritsz genaamd," zeide Deodaat. "Begeert gij dien te zien?" Deodaat knikte toestemmend. "Zie uit dat kruisraam en gij zult hem ontdekken," zeide Adeelen, met een woesten glimlach.
»Om dat lidteeken," zeide Frits Jansen langzaam, op zijn linkerarm wijzend, »om dat lidteeken wil ik luisteren naar hetgeen je te zeggen hebt." »Hoe lang is het geleden?" liet hij er op volgen. Hij bedoelde den tijd, van wanneer dat lidteeken dagteekende. »Het was om dezen tijd van het jaar, Baas, even voor nieuwjaar, nu dertien jaar geleden." Frits knikte.
Madonna! fluisterde hij. Vergeef me ... Beloof me dan ... Ik wil wel beloven, maar ik zal niet kunnen houden. Ik ben zwak ... Neen. O ja. Maar ik beloof en beloof mijn belofte te zullen pògen te houden. Vergeeft u dan? Zij knikte hem toe; zij wierp haar glimlach op hem neêr als een straal.
Zij knikte hem vriendelijk toe en hij knikte haar terug, met zijn hartelijken glimlach en zijn flinke oogen. En Mathilde bracht de kinderen naar boven. U kan dus goed tegen al die drukte? vroeg de oude mevrouw Van Raat aan mevrouw Van Erlevoort, en zij keek haar glimlachend, maar bijna verwonderd aan met haar doffen, treurigen blik.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek