United States or Macao ? Vote for the TOP Country of the Week !
Och neen, Janssen is er best mee te vrêje aldat 'r ook veur geen cent kerrazie in dat bier zit, en dat ie, as den brouwer hum zu'k bier leverde, zou zeggen: drink gij dat eiges. Dat de moagen van nêf en nicht in de verloopen drie joar zin ingekrompen, dát geleuft ie veur vast. Munjesmoat, de schottels zin lêg, en, nêf zeit nog wel, dat ie "veel heeft gegeten."
Nien hij, sedert drei oavonden 'n was hij op stamenee nie mier gekomen: en dat 'n was in gien vijftien joar gebeurd! Dinsdag in den vooravond was hij er voor 't laatst geweest; en toen had hij een stuk papier in zijn hand, een soort van brief, dien hij eerst met aandacht gelezen en dan kwaadaardig aan stukken gescheurd en in de kachel gegooid had.
Ze had weemoed gehad, ook um den kleinen noabliever, en, toen ze nog geen half joar geleejen van Dissel, as de zuuplap heurde sprêken, en dat de kleine Paul goande weg de schavuut van 't darp wier, toen had ze al gedocht, of ze um Geurtjes wille d'r ook wat oan doen kos, totdat.... joa totdat Gods bestiering heur nou den toetree oan de hand had gedoan.
»»Zoo veul as nooit, meheer, zoo veul as nooit. Of 't most wezen, vier moal in 't joar, een heerschap uut Amsterdam" doch hierover scheen de oude zich niet te durven uitlaten. »»Toen de baron nog leefde, toen was het toch anders, niet waar?" »»Wel, nou wat za'k oe zeggen wel wat anders, moar alêvel niet veul beter toch.
Hawèl, in ploatse van achthonderd kilos, die 'k ou betoald hè, worden d'r negen honderd vijftig. 'K hè ou dus dien dag veur honderd vijftig kilos bestolen! Honderd vijftig kilos aan zeven centiemen de kilo, da moakt tien fran en half. Mee den intrest van mier dan vijftien joar doarbij gerekend, hoevele zoe da zijn? Twintig fran? Vijf en twintig?
Ouk waasse drijmoal keuning gewês: twieëmaol bij 't vogelschete in 't Kraneveld, en eine kier bij 't rieje van de gaas aan Sinter Banus. In 1848 isse gestorve, 92 joar ald, des neet in de weeg, wie?
"Wat zeg ie doar?" vraagt de tuinman verwonderd terug. "Minsch, minsch, 't is toch niet woar? Hie is nog 'n kiend!" "Heb jij dan nooit gezien, hoe hij haar aankijkt? 'k Wil er een daalder onder verwedden, dat hij smoorlijk van haar is." "Zij-de gek, Joacob, zoo'n kwoajongen, kwoalijk zestien joar old; 't om oe eiges 'n bult te lachen. Kom! de juffer is wel een joar of vief older, geleuf ik."
"Hier nêf, drink is; 't is wie.... wijn van 't joar 48, 't beste wa'k in huus heb." Mijnheer en mevrouw werden rood van 't eten! In 't einde, daar gaat de deur open, en, mét de deerne van den rooden halsdoek, die weder een grooten bak met riestenbrij in de handen draagt, stuift ook een zestal kinderen de kamer in. Daar had je 't leven! Dag voader, dag moeder!" "Wie zin dat?"
"Ik geleuve dat de mirrie t'oud es om nog veulen te krijgen," meende Miel van Dalen. Boer Dons maakte zich kwaad: "Watte! t' oud! Negen joar! Zij-je nie wijs dan, jongen?" "Ge zeg gij wel negen joar, moar ge'n weet gij da meschien zelf op 'n joar of twieë noar niet," glimlachte Miel.
In den regel ontspon zich dan tusschen den grijzen Bartel en de bezoekers een gesprek van den volgenden aard: »»Moederzoalig allinnig, joa, joa! Met Sunt Jan al zeuventien joar", mompelde de witkop. »»Geen sterveling", vroeg men, »met haar in het slot?" »»Nou joa, wijlui binnen er: ik en mijn vrouw, die de kokerij bezorgt, en Kris de huusknecht.
Woord Van De Dag