Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 24 mei 2025
Stil,... nu moest ze zich tijdig beheerschen en de driftgedachten stuiten, anders werd dit een verloren dag; de laatste in dit heerlijk land, waar ze niet alleen genezing vond voor een scheurende hoest, maar ook voor het krampachtig-opstandige van haar machteloos verzet.
De hoest wou maar niet verdwijnen en moe's wangen bleven bleek. En d'r handen waren nog zoo dun en wit. Maar eindelijk mocht ze toch weer in den stoel voor het raam zitten. Dat was een feest voor de kinderen. Jo droeg een leuningstoel aan en Nel legde er een paar kussens in. »Want moe moet gemakkelijk zitten«, dacht ze. En toen keken de beide kinderen stil als muisjes toe, hoe pa moe steunde.
"Maar zij heeft een hoest." "Een hoest! O, gij behoeft niet van een hoest te spreken; ik heb al mijn leven een hoest gehad. Toen ik zoo oud was als Eva, dacht men dat ik de tering had. Nacht op nacht moest Mammy bij mij opzitten. Och, Eva's hoest heeft zeker wel niets te beduiden." "Maar zij wordt zoo zwak en kortademig." "O, dat heb ik al jarenlang gehad. Dat is maar zenuwachtigheid."
Later heeft het kloosterleven een heel sisteem van de regelen der etikette bij de dagelikse omgang ontwikkeld de regel van de H. Benedictus bevat een massa van dergelike voorschriften hoe de monniken elkander of hun Abt zullen moeten begroeten of toespreken en er bestaan strenge straffen voor wie onder het zingen der psalmen hoest of wie bij het drinken met zijn tanden tegen de altaarkelk stoot, enz.
De geheele stad hoest en proest en vraagt met verontwaardiging hoe zij aan den onverdienden naam van lentemaand komt. De buitenman vraagt het niet, want voor hem is zij rijk aan bemoedigende verschijnselen, aan bewijzen van nieuw leven en nieuwe kracht der natuur.
Doe de deur toch dadelijk toe, Hoor, hoe 'k hoest, aehoe! aehoe! "De deur is dicht," zei Nel, niets op haar gemak. Maar tegenover Hans en Bob wilde zij zich groot houden. "Wie zou dat toch zeggen?" fluisterde Hans. "Ik zie niemand." En hij ging op zijn teenen staan om zoo ver mogelijk om zich heen te kunnen kijken. Houd op, houd op, ik lach mij ziek, 'k Heb in mijn poot zoo'n rheumathiek
Elize vond haar indolent, maar zij, ze genoot van haar nietsdoen. Zij gaf zich geheel en al over aan hare moede loomheid. Zij bleef meestal thuis, voor haar hoest, zooals zij voorwendde, maar inderdaad om haar dag te verdroomen op de Turksche kussens van den grooten stoel bij het vuur. Zij deed moeite aan niets te denken, zooals Elize, en in zeker opzicht slaagde zij in deze studie.
En aan den overkant, vlak er op, woonden de vele gezinnen in die slechte huizen, waar weer verdieping op verdieping als gestampt op elkaar drukten. Op het bovenportaal blafte 'n hoest ons al tegen; daar moesten we dan zijn. 'n Groote donkere Jodenvrouw, met stekend-zwarte koortsoogen, leunde over de tafel en hoestte haar aanval uit, eer ze ons hijgend te woord kon staan.
UEd. moet dan weten, dat ik met het krieken van den dag naar Stavoren was getrokken, om een pond of wat honig te halen voor den ouden schimmel, die bitter verkouden is, en hoe langer hoe meer hoest, sedert hij die pillen inneemt, die Daamke hem gegeven heeft uit de oude lapzalverkast van zijn meester.... hij deed beter, sedert hij nu toch ook een speerman is, van dat ambacht te laten varen, en ik vrees dat hij het nog eens te kwaad zal krijgen met den Abt van Sint-Odulf, die ook een handje heeft van recepten te geven; maar hij wil nog maar net doen als zijn oude baas, en menschen genezen, ofschoon hij niet eens een paard kan oplappen: zoodat ik hem dikwijls zeg: Daamke! zeg ik...."
Bumble met eenige verwondering naar Oliver's beklagenswaardig, hulpeloos gezichtje, kuchte twee of drie maal met schor geluid en na iets gemompeld te hebben over »die vervelende hoest,« beval hij Oliver, zijn oogen af te vegen en een flinke jongen te zijn. Toen nam hij hem weer bij de hand en liep zwijgend met hem voort.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek