United States or Tunisia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Alleen aan het slot schreef toch de moeder in postscriptum, naar de wijze der vrouwen dat het kind eene verkoudheid scheen beloopen te hebben, dat het een weinig was gaan hoesten in 't kort, een van die onbeduidende moederpraatjes, waaraan geen verstandig vader zich zwaar behoeft te laten gelegen liggen. Welke kleine hoest er niet eens? Wat geduld en wat gomballen "
Maar verder hadden ze elkaar niet veel te vertellen: hij las nu de krant, en zij, die de nieuwtjes al wist, keek, breiende, soms even op naar zijn lezend gezicht, naar de lijn van z'n blik, om na te gaan zóó, of hij dit al gezien had, daar al kon zijn.... Dan kwam er ook wel eens een korte uitroep, rauwschor als een hoest, uit den dadelijk weer manlijk-gesloten mond de geschoren bovenlip, aardkleurig, stond strak en hard en zij, áltijd begrijpend, glimlachte zwijgend, nam langzaam een teugje van stil genot uit haar koffiekop.
Als hij dan plotseling haar droogen hoest hoort, maakt hij zich boos en dwingt hij haar een sjaal om te doen en een wandeling met hem te maken in de Champs-Elysées. Zij keert echter hoe langer hoe vermoeider terug; de drukte der zaken maakt zich opnieuw van den heer Rousseau meester, de ziekte wordt opnieuw vergeten, tot een nieuwe crisis zich voordoet.
Ook aan Joséphine schreef hij weder. Junot, die een deel der veroverde zegeteekenen naar Parijs brengen zou, had den brief bij zich. "Kom spoedig. Talm je, dan vindt ge mij ziek. Al die vermoeienissen en je afwezigheid zijn te veel op eens." 't Was waar; de koorts verteerde hem; een hardnekkige hoest kwelde hem dag en nacht. "Maar je komt, niet waar?
En Marius meende zich als in den hemel opgenomen en deze woorden door een ster te hooren zingen. Of zij gaf hem, wanneer hij hoestte, een tikje en zeide: "Hoest niet, mijnheer. Ik wil niet, dat men bij mij zonder mijn verlof hoest. 't Is zeer leelijk te hoesten en mij te verontrusten. Ik wil dat ge heel gezond zijt, omdat ik in de eerste plaats, zoo gij ongesteld waart, zeer ongelukkig zou zijn.
Uit Samara schreef hij aan zijne tante: "Vandaag vertrek ik uit Samara naar Karalik, dat 130 wersten verder ligt. Mijn adres te Samara is: 'Joeri Feodorowitsch Samarin, te overhandigen aan L. N. Tolstoi. Ik heb eene heerlijke reis gehad en de plaats bevalt mij uitstekend. Met mijne gezondheid gaat het beter, d.w.z. ik hoest minder.
Nooit! sprak zij kalm en beslist en steeds uit de hoogte. Enfin, dan zullen wij er maar niet op terugkomen. Het spijt me, maar als jij zoo gedecideerd bent, heb je er zeker goed over nagedacht, niet waar? O, ja! sprak zij en hoestte. Nu, dan moet ik je wat anders voorstellen; of eerst... wat denk je zelve te doen, als je dien akeligen hoest kwijt bent?
"Moei u met uwe zaken, meester Claes Gerritsz," duwde hem Walger toe: "ik ben geen poorter van Haarlem en hoest wat in uwe Privileges. Ik ben 's Graven koddebeier en zal dit zoete kind brengen waar het wezen wil, zonder iets meer dan een kusje voor mijn loon te vragen."
Ze was eigenlijk bang, dat ze ziek worden zou; aan tafel had ze niet kunnen eten, en 'r hoest was zoo pijnlijk en hol. Els had gezegd, dat ze beter deed naar bed te gaan, maar ze wist, dat ze zich zoo rampzalig zou voelen, als ze alleen in de donkere kamer lag, ook al kwam 't nichtje telkens goedig naar haar kijken. Het was toch zoo iets anders, dan ziek zijn thuis.
Zijne ziekte had den gewonen loop, dien alle borstaandoeningen hebben; weldra begon hij te hoesten en die hoest matte hem af door de gestadige schokken, waaraan zijn lichaam was blootgesteld. De vijf stuivers, die mijne geheele bezitting uitmaakten, besteedde ik om sucre d'orge voor Joli-Coeur te koopen. Ongelukkigerwijze werd hij daardoor erger inplaats van beter.
Woord Van De Dag