United States or Lesotho ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Dat weet ik niet, maar ik heb zoo'n idee, dat...." Verder komt zij niet, want de procureur treedt binnen, legt het dossier, dat hij in de hand houdt, op tafel en neemt met een kort "goeden morgen" tegenover hen in een armstoel plaats. Allen zwijgen, alleen Strijkman schraapt zich de keel en hoest achter zijn rooden zakdoek.
Ik vind, dat je over het algemeen er allerslechtst uitziet, ik geloof dat je door en door ziek bent, al zou ik niet precies je ziekte kunnen noemen... Eline lachte luid. Maar Moesje-lief, u maakt me heusch erger dan ik ben. Ik gevoel me, nu ik al minder hoest, heusch heel wel! U is erg lief, zoo bezorgd over me te zijn, maar waarlijk...
Intusschen hoorde men reeds de vriendelijke stem van den ouden Kniesj, die door zijn drogen hoest afgebroken werd; hij kwam met haastige schreden aan, als iemand, die het onaangenaam vindt, dat hij een persoon van gewicht heeft laten wachten. "Ik kom, Mijnheer Iwan, ik kom," zei hij met goedhartigheid en vriendelijkheid; "ik ben geheel tot uw orders."
Het dek was te heet om er op te liggen; de vergiftige dampen siepelden door de naden en dreven als booze geesten over het schip. Ze kropen in neusgaten en luchtpijp van wie niet oplette, en veroorzaakten heftige hoest- en niesbuien.
Een hevige hoestbui overvalt hem en hij schrapt en spuwt, naast mij: ... zoû hij tering hebben? Hij hoest zóo akelig. ... Ik ben de Lion, herhaalt hij. Ik kon Bébert niet weigeren. Nu ... heeft hij me gelegd ... Hier ben ik niets waard meer, hier op de Place Garibaldi is geen sou meer voor me te verdienen ... Als ik het van daag niet doe, doe ik het morgen.
En hoewel zij lid bleef der vereenigingen en freule Eekhof vaak geld ter hand stelde voor eene zieke weduwe of een blinden orgelman, ging zij niet meer naar de kerk en naar die vieze menschen en nam zij haar ontslag uit het dagelijksch bestuur der Crèches. De winter kwam en Eline bleef, om haren hoest, zeer veel thuis bij mevrouw Van Raat.
"Maar Pierre heeft er geen." "Dan moet hij August vragen of hij mag." Zijn overtuigd oordeel is zeer aanmoedigend voor mijn voorgenomen experiment. "Wat hoest je", merkt Prop op. "Jammer, dat ik mijn witte dropjes heb vergeten mede te nemen". Prop versmaadt ze lang niet. Ik aarzel... "Wil jij het doosje misschien voor me uit mijn kast halen? Zou je het kunnen?
Dat weet ik nu wel, dat ik hoest. O, God! En het is zoo vervelend in dat pension. Waarom kom je niet bij ons terug! Ach, we zouden immers na drie dagen elkaâr de haren uit het hoofd trekken! schaterde Eline smartelijk. Nu we elkaâr zelden zien, gaat het immers veel beter! Heusch, ik zou al mijn best doen, dat je het goed bij ons hadt! smeekte Betsy, ontzet over Eline's akelige opgewondenheid.
Als wij daarentegen aanleggen moeten eer ik het geld heb, is er toch nog niets verloren, want in het drukke gewoel van het aan den wal komen kunnen wij hem gemakkelijk het mes ontrollen en er mede verdwijnen. De boor heb ik al bij mij; ik ga nu naar beneden. Mocht gij mij moeten waarschuwen, dan hoest gij maar hard. Dat zal ik wel hooren."
Zij vouwt haar wollen halsdoek dubbel toe op hare borst en verzinkt in gedachten. Zij droomt van de toekomst. Zij reist op den spoortrein; de loop van het rijtuig geeft haar zulken indruk. Hij die nevens haar zit is René niet, het is Léon Duval. Léon is tenger van gezondheid, hij hoest, de avondkilte doet hem kwaad, zij sluit het venstertje zorgvuldig en strikt een zijden doek om zijnen hals.
Woord Van De Dag