United States or Gabon ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het Corso Garibaldi, de hoofdverkeersader van de stad, is niet meer dan een monsterachtige hoop puin; de grond is opengespleten en bedekt met brokken ijzer, fragmenten van kroonlijsten en met kleedingstukken, die met bloed en slijk bevlekt zijn. De voorgevel van den schouwburg is ervan gescheiden en helt dreigend voorover.
Het is bedoeld als vrienschapsgebaar, want mij omwendende, bons ik tegen André le Pêcheur, die zijn handen op mij gelegd heeft. Je ziet, duc, ik ben gekomen, fluistert André. Eigenlijk vind ik het beroerd wat je me gevraagd hebt te doen, maar je was zoo drommels kwaad van morgen, dat. ... André, fluister ik; wat kan het je schelen ... hier, op de Place Garibaldi!
Weêr neemt de duc, blij om het mooie weêr, en nieuwsgierig naar de Place Garibaldi, het eene trammetje na het andere. En waarlijk, daar op een bankje, zit... de Lion du Littoral! Arme Lion, wat ziet hij er uit!
In die immense klomp spieren, tusschen dien kolossalen rug en kolossale borst, klopt niet het goede hart van de meeste heel sterke mannen. Is de Lion terug gekeerd? vraag ik, een beetje angstig. Ja, zegt André; en van avond spreidt die al weêr zijn tapijtje op de Place Garibaldi en daagt die de heele wereld uit. We hebben het bij toeval gehoord, en we zijn van plan ons eens te amuzeeren.
Zij vinden dit een goed idee, en omdat, ten eerste, groote droppelen vallen, en ten tweede ik de beide heeren verre van de Place Garibaldi wil houden, sta ik op en begeven wij ons alle drie naar een bar-en-restaurant, de Rocher de Cancale, dicht bij, waar de visschers gewoon zijn een borrel te pakken. Het is heel donker geworden, de regen ruischt neêr en de lucht is zwart.
Het vlamt op den Monte Falcone, op San Martino, op den berg der duizenden, waarover Garibaldi trok. Maar op zee vaart de groote stoomboot van Napels, en op deze stoomboot bevindt zich Bosco, de socialist. Hij kan dien nacht niet slapen. Hij loopt heen en weer op het dek. Zijn oude moeder, die naar Napels gegaan is om hem te halen, komt uit haar hut om hem gezelschap te houden.
Het is mogelijk. Duc, zegt André; ik doe het. Zonder grapjes? Zonder grapjes. Mijn hand er op. Ik schud zijn hand: auw! André je moet niet zoo knijpen: ik weet wel, dat je sterk bent. Ik heb niet geknepen. Kijk, hoe je mijn ringen in mijn vingers hebt geperst. Kom je dan van avond, op de Place Garibaldi? Ja. Hoe laat? Om zeven uur. Heel ernstig, hoor.
Neen, André, van nacht, zal niet slapen in den ronden schoot van zijn "Jeune Jeannette" een mooi barkje, wit en rood geschilderd want de wind is hèm zelfs te bar, om niet zijn kamer in de Vieille-Ville op te zoeken. Duc, zegt André weêr; ga je straks meê naar de Place Garibaldi? L
Eenige dagen vóór den 21sten Juni kondigden de aanplakbiljetten aan, dat er dien Zondag extra treinen zouden loopen naar Nola, waar het Leliënfeest zou gevierd worden. Een Napolitaansch vriend had mij aangeraden dit vooral te gaan zien. 's Morgens vroeg begaf ik mij naar het station van het locaalspoortje Napels-Nola-Baiano, op het Corso Garibaldi.
In 1806 hadden de Engelschen in Taormina een sterk garnizoen. Met de italiaansche omwenteling van 1848-1849 liet Taormina zich weinig in, doch in 1860 op den 9 April ontscheepte zich Garibaldi op het eiland Sicilië, dat toen van de overheerschers werd verlost en voor goed bij het Koninkrijk Italië werd gevoegd.
Woord Van De Dag