Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
Sörge niet in zijn schik, de onzichtbare Sörge zichtbaar niet in zijn schik, dat is al iets zeer ongemeens, zou ik denken! Steek uw snuit in uw eigen vuil, gromde Marjolene. Dat zal ik, dat zal ik, grinnikte flauw de andere, op mijn tijd en als ge mij vuil genoeg hebt gemaakt née .... Wel, wat vuil is er aan Sörge? Bij uw deugd! Roy-Dour!
»Gij weet zeer goed, dat wat gij daar zegt, eene onwaarheid is," antwoordde Gilbert Burbank, die zijne verontwaardiging onmogelijk kon bedwingen. Texar grinnikte hoonend. »Gij weet ook zeer goed," vervolgde de jeugdige zeeman, »dat ik als zoon, niet als officier naar Camdless-Bay gegaan ben." »Of als spion!" antwoordde Texar. Andermaal verhief zich een gehuil: »Ter dood de spion!" »Weg met hem!"
En dicht bij haar, juist uit zee binnengekomen op de vleugels van de bui, zag hij een anderen schoener die bijgedraaid lag en een boot neerliet in het water. Hij kende het schip. Het was de Orohena, eigendom van Toriki, den halfbloed koopman, die dienst deed als zijn eigen ladingmeester, en die zonder twijfel op dat moment in den stuurstoel van de boot zat. Hoeroe-hoeroe grinnikte.
Een tamme beer....? Tam, nou.... ik geloof.... Hij is toch gemúilband....? De beer bromde. En ergens achter het postscænium balkte, bescheiden, een ezel. Nou, die beer bromt.... Dus, aan het slot van "Laureolus"? Ja, grinnikte Lentulus, de mimus, de "beroemde", die als "gast" in den grex zoû optreden als "Laureolus"; aan het slot.... moet die beer, als ik eerst gekruisigd ben, mij verslinden!!
Ermanrik echter grinnikte, greep naar zijn baard, dronk eens van den beker en wilde zijn strijdkleed niet nemen. En terwijl hij den beker van de eene hand in de andere nam, zeide hij: "Ik zal gelukkig zijn Sorli en Hamdir tot gasten te hebben. Ik zal ze met boogpezen binden en de laatste verwanten van Gibichs geslacht aan de galg hangen." Daar stond een sterke man in de zaal.
"Dat dacht ik eergisteren ook," zei Torteltak, "toen ik je aan den rand van den vijver den mac-intosh aantrok." "Toen hadt je omtrent even aangename afwisseling," viel Veervlug in, "als de dief, toen hij eerst gegeeseld en daarna gebrandmerkt werd." "Wat loopen die paarden weêr beroerd langzaam!" riep de Morder. "Dan hebben wij lang genot voor ons geld," grinnikte zijn buurman.
Sarcany had den arm van het jonge meisje gegrepen om haar, geholpen door Namir, naar de skiffa te sleepen, waar de Moquaddem Sidi Hassan en de Imam hen beiden wachtten. "Help!... help!" riep Sava verbijsterd uit. "Help!... Help!..." "Ja, roep maar om hulp!" grinnikte de ellendeling. "Help!... help!... Piet Bathory, te hulp!" De arme Sava wrong zich de handen.
"Ik, ik zou het u niet kunnen zeggen," grinnikte de knaap. "Wel, ik heb nog nooit zoo iets gezien. Hoe komt zij zoo?" "Ik weet het wezenlijk niet, tante Polly. Katten doen altijd zoo, als zij schik hebben." "Doen ze dat?" Er was iets in den toon, dat Tom vrees aanjoeg. "Ja, tante," zeide hij, iets minder boud; "dat geloof ik ten minste." "Geloof je dat?" "Ja."
Ja ... en jij 't laagst bij den grond, grinnikte het ventje, maar zocht meteen de photo op en gaf die aan Karel.
Zijn sluwe tintel-oogen glimlachten diep onder de dikke wenkbrauwen en zijn geverfde snor grinnikte als 't ware van leedvermaak boven de schitterende dubbel-rij der valsche tanden. Het leek of hij zich voorbereidde om satirisch een diepzinnige, algemeene menschelijke waarheid te verkondigen en eindelijk kwam het er uit: 't Groensel groeit in de natuur en 't is ieder jaar precies hetzelfde.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek