Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
Dat dacht ik ook al, grinnikte de juffrouw en met een vluggen greep deed zij het bonten boezelaar van haar lichaam verdwijnen; maar, ziet u, d'r is tegenwoordig al niet veel te doen in 't vak ... en als d'r nou iemand om 'm komt, dan denk je al, die brengt misschien wat te doen en daarom ... ziet uwé?
"As jij 't wèl geloof" , redeneerde het ventje, zwaar hinkend in de sneeuw: "dan hei-je ze je belazerd en da's stom genoeg voor zoo'n groote kerel." "Dank-ie wel", grinnikte Eleazar, opgewekt door de frissche brutale geluidjes naast 'm: "maar 'k denk dat 'r nog wel 'n páár dingen in 't leven zijn, die jij èn ik nog nie weten.
Toen zij opstonden om naar huis te gaan, gaf Albertken de rest van zijn overtuiging prijs. Grootva! Albertken?... Als ik groot ben trouw ik toch ook! Zoo?... Ja, met een heel leelijke... Maar manneken toch! Ja, een heel leelijke, dan kunnen wij er samen goed om lachen!... Albertken grinnikte genoegelijk en Snepvangers wierp van ontsteltenis zijn sigaar onder de bank.
De voorbijgangers zagen hen aan, zoo als zij oliebollen aten, gedost in hun gele tunieken, geborduurd en met de lokken zoo blond en lang. En de voorbijgangers riepen. Het waren werklui, kleine kooplui. De jongens staken hun tongen uit. Toen gingen zij verder, den Boog van Titus door en zagen naar de bas-reliëfs binnen den Boog. De Joodsche Kandelaar .... grinnikte Cecilius.
"Hendrik II kon hem gemakkelijk geven," bromde de Morder; "hij heeft hem nooit betaald." "Dan vond hij hem vast onbetaalbaar mooi," grinnikte Veervlug. "Wij hebben nog al veel interessants gezien," zei Torteltak; "maar ik had ook nog dolgraag het instituut St. Leonard bezocht, waar de jonge dames van Aken hare educatie ontvangen.
Neen, Sarcany antwoordde niet, daarin had Silas Toronthal volkomen gelijk. "O, gevloekt zij de dag, waarop ik u leerde kennen, Sarcany, de dag, toen ik uwe diensten verzocht!" De Siciliaan grinnikte van de pret. Het gesprek werd nu eerst interessant voor hem. "Ik zou niet zoo diep gevallen zijn, als ik thans ben!" ging de bankier kermend voort.
'Aan Robinetta! fluisterde Johannes nauwelijks hoorbaar. 'Naar wie verlang je het meest? 'Robinetta! 'Zonder wie denk je niet te kunnen leven? Johannes' lippen bewogen geluidloos: 'Robinetta! 'Nu dan, ventje, grinnikte Pluizer, 'wat verbeeld je je dan, een elf te zijn? Elfen worden niet verliefd op menschenkinderen. 'Maar het was Windekind ... stamelde Johannes in zijn verlegenheid.
"Zie je wel, hij is het met mij eens!" grinnikte Klaas, die met kromme beenen en in een gebogen houding voor den bok uitliep. Plotseling schoot de bok op een drafje vooruit, wat zoo overwachts gebeurde, dat Jan en Karel bijna achterover uit de kar sloegen. Daarop sprong de bok op zijn achterpooten overeind, en gaf Klaas zoo'n geduchten stomp in zijn rug, dat deze voorover op den weg tuimelde.
Zij waren toch naar Court-Justice gekomen, om Texar de vrijheid aan te bieden in ruil van het geheim, betrekking hebbende op de ontvoering van het kind en hare verzorgster. »Texar," hernam Gilbert, »hoor mij aan." »Wat hebt ge mij te zeggen?" vroeg de Spanjaard trotsch. »Luister. Wij komen open en rond met u onderhandelen." »Zoo, zoo!" grinnikte de aterling.
Hij grinnikte voortdurend geheimzinnig, als een die een ander een verrassing bereid heeft. Johannes vreesde hem zeer in die stemming. Docter Cijfer bleef echter ernstig als altijd. Zij gingen een verren weg dien morgen. In een spoortrein en te voet. Zij gingen verder dan anders, nog nooit was Johannes buiten de stad medegenomen. Het was een warme, zonnige dag.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek