Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 mei 2025
Met niemand anders dan de toovervrouw! Onder het dansen stopte ze 't gulzige ventje aanhoudend lekkernijen in den mond, en dan grinnikte ze van pret. Op eens hoorde Frits door de dansmuziek heen het wijsje van: "Ach, mijn lieve Augustijn, Augustijn, Augustijn, Ach, mijn lieve Augustijn, alles is weg!"
Eindelijk toen de wrungel met brood gereed stond, keek hij zijn vader vragende aan, en zei: "ik zou wel is...." Gerrit scheen het niet gehoord te hebben, althans er kwam geen antwoord. Gijs grinnikte, streek zich over 't haar; beschouwde toen het werktuig, waarmee hij die daad had verricht, en zei wat harder: "'k Zou wel is...." "Wat?" vroeg Gerrit.
Enfin, het eind van de geschiedenis was, dat hij erkennen moest niet te »weten« dat hij een zoon van zijn vader was. »Dan zal ik maar in het vervolg zeggen: ik geloof dat ik meneer R. uit Goes ben!« grinnikte hij, toen hij in Dordt den trein verliet. Best, meneer; en dan zal u meteen geleerd hebben dat u er niets minder zeker van is, dan toen u dacht het te weten.
"Jammer dat die kerel 'en pil is!" grinnikte Toon: "Vooruit dan lange livrei-dragonder!" en hij gaf Bus een slag op den schouder zoodat deze hevig schrok, en nog minder plezier in den tocht had dan straks toen hij met den provisor alleen was. "Wat 'en lucht komt er weer opzetten;" zei Bus, die nog maar half van den schrik was bekomen.
»Mijnheer Sylvius!...." »Kijk me dien lummel eens blozen!" gierde professor Sylvius Hog uit van de pret. »Maak hem toch niet zoo verlegen, mijnheer Sylvius," smeekte Hulda met een flauwen glimlach. »Nu, mij wel. Maar wij zullen den laatsten weg nemen. Wat denkt gij er van, Joël?" Deze grinnikte van genoegen en knikte toestemmend, terwijl hij den professor zijne hand toestak.
Dien morgen ging hij een half uurtje vroeger dan anders in de gewone "stamenees" zijn "dreupelkes pakken". Zijn oogen lachten Schalksch van innige pret, zijn koonen bloosden, hij kwam bij zijn vrienden, haalde 't geïllustreerde blad half dichtgevouwen uit zijn zak, streek de haren van zijn kin weg en liet hen naar het konterfeitsel kijken, terwijl hij grinnikte, ijdel als een kind: Hm!
»En wie zal de deuren van deze gevangenis voor u openen?" riep master James Burbank onstuimig uit. De planter van Camdless-Bay geraakte bij zooveel schaamteloosheid buiten zich zelven van woede. »Wie? vraagt gij?" grinnikte Texar. »Ja, wie, bij God?" »Welnu, de rechters!... Ik vraag uitdrukkelijk om terechtgesteld te worden!"
"Je hebt ze gehypnotiseerd", grinnikte mijnheer Konig hem zachtjes toe. "Die jongens zijn goed", was het antwoord. "Ze hebben een goed hart. Ze hebben een harden tijd gehad, en ze hebben hard gewerkt, en ze zullen hard werken tot het eind." Mijnheer Konig had geen tijd om te antwoorden.
Ze hielden niet op voordat ze allemaal wat hadden, glaasjes stout of ander bocht, en André tracteerde er een op champagne, waarvoor ze van 't tooneeltje kwam en naast hem ging zitten, tusschen hem en Gerrit, die almaar grinnikte van innig plezier. André deed beschermend tegen haar, vaderlijk bijna. De andere meiden draaiden om beurten hun liedjes af, duitsche en engelsche.
De dwerg, bevrijd uit den boozen drang der baroenen, grinnikte en zette zich spottend, gedrochtelijk, met de spichtige armen over de vergroeide knieën op het lamoen van de kar, terwijl doodstille Gawein leed en lag. Ik zal wachten! grinnikte de dwerg. Uw welgevallen zal ik, hooge heeren, wachten!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek