United States or Suriname ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij vond Lange-Antilope, zijn pijp rookende, in eene tent, nabij het venster zijner woning opgeslagen. "Waarom leeft gij in eene tent, Lange-Antilope, daar gij toch een goed huis hebt?" Lange-Antilope grinnikte en antwoordde: "Het huis goed voor het paard, niet goed voor een krijgsman.... ugh." Stevens trad de woning binnen, en vond inderdaad het paard van Lange-Antilope in de eetkamer staan.
Al de passagiers lachten, behalve drie of vier, die op de beurs moesten zijn. "Ziede gek jong," grinnikte Gerrit: "Neen kammeroad," vervolgde hij tot den conducteur: "Noar 'en lozement." "Welk Hotel?" was de vraag: "Eerste, tweede, derde, vierde, vijfde klasse; Rondeel, Doelen, Munt, of mot je in de Nes....?"
.... Uit het donkere maar-voortloopen werd Johan opgeroepen door Jachjemeds stilstaande stem: "Holei, Soleimon, schuif wat op." Boven den weg gloeide de gekerfde kop van den gids en grinnikte naar het opdoezelend hoofd van het Zocco-gekje.
En nog eens raadde ik mis, en David lachte, en telkens stak hij mij zijn roode saamgeknepen hand toe; en toen ik nog vijf malen met bevende stem had misgeraden, toen grinnikte David: "Nou schei ik er uit! Twaalf duizend vierhonderd tachtig knikkers ben je me schuldig. Je zult ze me geven hoor of anders ben je een dief en je komt aan de galg!" O zalige kindertijd!
Eindelijk kon hij zich niet weêrhouden tot zijne vrienden te zeggen: "Hoeveel prijs ik ook op uw gezelschap stel, voor zulk een compagnon liet ik u allen vier optrekken." "Dat gezegde is meer liefderijk dan vriendschappelijk," grinnikte Veervlug. "Met uw verlof!" sprak een Heer, die digt bij hen zat, tot Polsbroekerwoud: "ik heb hier een questie met mijn dochtertje.
Somber en dreigend verliet hij de woning van Bertolf en niet zoodra was hij de haag voorbij of hij balde de vuisten en grinnikte spottend: «Die weigering zult gij mij duur betalen!» Hij verzonk in gepeinzen, bereikte het elzenboschje, dat aan den oever der beek gelegen was, verborg zich in het struikgewas en hield zich stil als de boschkat, die de duisternis afwacht om hare prooi aan te vallen.
"Wat zou je zeggen, juffrouw, als ik jou jongen, Kobus, eens een groote erfenis bezorgde; misschien wel zooveel, dat hij al zijn leven geborgen was, en jij er bij...?" "Ben je gek, baas Strijkman? Hoe zou jij..." "Jij weet nog niet wat ik kan," grinnikte de oude, terwijl hij zijn magere knokkels wreef. "Praatjes maken, dat kun je!"
De dominus haalde de schouders op, minachtend; al kletste hij er nooit over, hij wist maar al te goed, dat hij de tweelingen van Manlius en Crispina nièt had gestolen.... En hij grinnikte nu, blij om zijn goede kans, dankbaar aan Fors Fortuna, en verteederd: was hij niet altijd als een vader voor hen geweest? Kom jongens; kom meê! riep de dominus. Jullie willen toch niet dien neger koopen....
Sandgoïst keek dat tooneel met de grootste kalmte aan. Hij grinnikte van genoegen en betastte slechts zijn loterijbriefje met innig welgevallen. Toen Joël, een oogenblik door de woorden zijner moeder afgeleid, hem nog ontwaarde, riep hij woedend uit: »Gij... nog hier!... De deur uit, ellendeling!"
Texar grinnikte hoonend; maar antwoordde niet. »En door middel van ontvoering van personen, waaraan Texar zich persoonlijk heeft schuldig gemaakt!"
Woord Van De Dag