Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 mei 2025
»Ja, master Gib," grinnikte de lotgenoot van den jeugdigen marine-officier. »Hebt gij begrepen, Mars?" De kleurling gaf geen antwoord, maar greep zijn sabel, die hij uit de scheede trok en zoo bij zijn revolver aan zijn buikriem bevestigde.
En later op den avond, terwijl hij vijftien prachtige ronden voor zich zag, grinnikte Stubener meer dan eens in zichzelf bij het denkbeeld, wat het sport-publiek er wel van denken zou, als ze wisten dat de prachtige jonge prijs-bokser zóó van een lezing over Browning in den ring was gekomen.
»Ik smeek u er om. Texar tracht ons op een terrein te lokken, waarop wij hem niet volgen kunnen, namelijk op dat der wederzijdsche beschuldigingen..." De aterling grinnikte boosaardig. »Het is volmaakt onnoodig," ging Gilbert Burbank voort, »om op het verledene terug te komen. Wij moeten ons met het tegenwoordige bezighouden, alleen met het tegenwoordige."
"En," voegde Veervlug er bij, "dat het een zwarte nacht was, bewijst alleen, dat het geen lichte maan was." "Mijnheeren," riep de schoolmeester verontwaardigd, "op zulk eene wijze kunt ge alle verzen wel uitkleeden." "Dat kunt ge ook," zeiden de twee andere Goudenaars. "Mits," grinnikte Veervlug, "dat er eerst inkleeding heeft plaats gehad."
Geerten hoorde hoe, na een wijle, haar stem, schor en tranerig-onduidelijk klonk bij 't roepen van 't gewone "kêpeleê." "Die heeft beet," grinnikte hij, zeker zijn doel te hebben bereikt ... 's Anderdaags kwam Schoon Franske, tot groote vreugde van al de bootjesroeiers, met een koppel blauwe oogen, en een gezicht gestriemd door nijdig-rood-bekorste krabben, naar de vlot-brug ...
Gij, gij, de edelste, de overgelijklijke op de Schandekarre, gij! De dwerg grinnikte. Dat en doet geene pijn, schildknaap! Zie toch, de ridder kermt niet en hij krimpt niet! Het is alleenlijk als van muggen en wesp! En ik weet den weg naar alle burchten maar ik weet ook van knapen en jonkvrouwen!
Zijn machtige kop bolde op zijn breed-hoog lichaam tot in de blauwe klaarte die, ongeteemst, vlak van de bloote vensterklok neerviel. Hij grinnikte zachtjes. Vere, die tegen den houten muur zat en met haar elleboog op een klein tafeltje leunde, keek hem aan, den eeuwig-verbitterde, die in God berustte om des te zelfstandiger tegen de menschen op te rukken.
Nog sliep hij niet. De gevulde maag en de goede ligging werkten zoo mal. Opeens dacht-ie an de vrouw. Zacht grinnikte hij om z'n kemieke ideeën. Telkens zag hij haar weer in d'r mooie japon... met d'r aardige snuitwerk... Onrustig kreunde hij, dee de oogen open, keek naar de bevroren ruiten, waarachter de maan scheen.
Toen Lancelot de handen strekte, tastte hij en herkende niet Gwinebant maar Lionel. En hoorde hij Gwinebant, geboeid, liggende op de Schandekar, zich van pijn en smarte wringen en kermen en kreunen. Gwinebant! riep Lancelot smartelijk. Ik zal u bevrijden op mijne beurte...! Na twaalf uren! grinnikte de dwerg. Lionel! riep Lancelot. Sla mijn mantel om en bestijg mijns vriend paard!
»Zoo? maar wanneer?" »Wanneer het oogenblik daartoe aangebroken zal zijn." »Inderdaad? Ja, wanneer het federalistisch leger meester in Florida zal zijn, niet waar?" grinnikte Texar hoonend. »Gij wacht op de soldaten van Sherman en op de mariniers van Dupont, om den moed te hebben uwe daden met uwe denkbeelden in overeenstemming te brengen! Dat is voorzichtig, maar tevens laf!"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek