Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juli 2025
Zou die geleerde, die professor bij geval bijgeloovig zijn? Neen, zeker niet. Maar wanneer Ole Kamp aanwezig geweest was, zou hij hem waarschijnlijk toegevoegd hebben: »Bewaar dat loterijbriefje zorgvuldig, mijn jongen! Bewaar het goed! Men heeft het eerst uit zee opgevischt, daarna heeft men het bij u gebracht!
En inderdaad, men was er reeds toe gekomen, om voor dat loterijbriefje, waarvan de kans slechts als één tegen negenhonderd negen en negentig duizend, negenhonderd negen en negentig stond om den hoofdprijs van honderd duizend mark te winnen, verscheidene honderden mark te bieden. Dat was ongetwijfeld dwaas, maar over bijgeloof valt niet te redeneeren.
Maar een dagbladartikel, dat op het juiste oogenblik in het »Morgenblad" verscheen en door alle overige dagbladen overgenomen werd, stelde de lezers weldra op de hoogte van hetgeen voorgevallen was. Spoedig wist iedereen van welken aard de tusschenkomst van Sandgoïst geweest was, en op welke wijze het loterijbriefje in zijne handen geraakt was.
Sandgoïst trok, zonder zich in het minst uit het veld te laten slaan, minachtend de schouders op. Daarna hernam hij als iemand, die overtuigd is van de kracht zijner bewijsgronden: »Toen ik van eene som sprak in ruil voor dat loterijbriefje, had ik moet zeggen, dat ik zulke voordeelige voorstellen te doen heb, dat Hulda die in het belang harer familie niet mag verwerpen." »Waarlijk?"
»Neen, zeker niet, daar het loterijbriefje van Ole Kamp zich thans in handen van dien ellendeling, dien Sandgoïst bevindt. Het gaan naar Christiania is dus overbodig." »Het was de wil van Ole Kamp!" antwoordde Sylvius Hog, »en diens wil moet geëerbiedigd worden." »Daar is wel iets van aan." »Niet iets, maar dat behoort de geheele beweegreden te zijn, pachter Helmboë."
Eene diepe stilte heerschte in de zaal en op de binnenpleinen van het Universiteitsgebouw, waar zeker eene uitbarsting van toejuichingen zoude gehoord zijn, als dat loterijbriefje zich steeds in het bezit van Hulda had bevonden. Wat ging er thans in het brein van het arme meisje om? En, wat in dat van haren broeder?
»En spoedig ook, als gij niet wilt, dat ik u op minder aangename wijze een handje help!" »De deur uit! Welnu, neen! Ik ga niet. Ik lach om uwe bedreigingen." »Pas op, Sandgoïst!" »Tu, tu, tu," antwoordde deze. »Als het bod niet hoog genoeg is, zal ik er wat bij doen. Ja, als gij mij dat loterijbriefje afstaat, bied ik u.... bied ik u...."
»Zoudt gij dat loterijbriefje nu meer waarde gaan toekennen," ging vrouw Hansen onverstoorbaar voort, »omdat het in eene flesch gevonden werd, die in zee opgevischt is?" Is het te verwonderen, dat professor Sylvius Hog niet dadelijk met een antwoord klaar was?
»Hij beval het u uitdrukkelijk aan in de laatste regels, die hij schreef...." »Ja wel, dat is waar; maar...." »Volgens mijne meening," ging professor Sylvius Hog onverstoorbaar voort, »zal de laatste wil van onzen armen Ole Kamp gehoorzaamd moeten worden." »Maar, professor...." »Spreek op, Joël. Wat hebt gij nog te zeggen?" vroeg Sylvius Hog. »Maar.... Hulda heeft dat loterijbriefje niet meer!"
En zou die afschuwelijke Sandgoïst thans, met zijn zoo fielterig verkregen loterijbriefje in de hand, te voorschijn treden, om er het bedrag van te ontvangen? Vreeselijke spanning, niet alleen voor Hulda en Joël Hansen, maar ook voor het geheele publiek!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek