Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 mei 2025
En onder den invloed van het ijs, het schoone ijs der schoone winterdagen, ontluikt de liefde, de lichte, vroolijke liefde van een dag of van een uur, gelijk een mooie bloem die even geurt en kleurt en fleurt en even gauw verwelken mag als zij ontstond, zonder wrange spijt noch wroeging na te laten. O, wat al vluchtige, korte liefdes in dat frisch en licht, charmant verleden!
Waarop Orest treurig antwoordt: "Groote daden! Ja, 'k Weet nog hoe wij haar in de toekomst zagen!" Hier jubelt hij: "De reuk der aarde geurt me als balsem tegen Als noodde zij mij op haar open velden Ter jacht naar levensvreugde en groote daden." Reine menschelijkheid bewerkstelligde hier verzoening van menschelijken euvelmoed.
En ze gingen te zamen weer heen, Grietje en Geurt, en ze zeiden niets; en Grietje bracht de haring in 't koolblad gewikkeld, aan hare moeder terug; een mootje zou Toon misschien verkwikt hebben; maar, Toon at geen haringen meer, en de werkvrouw vond het een ijselijkheid dat ze door Grietjes ziekte zoo niets had kunnen toebrengen om Toon te gerieven.
Geurt heeft zijn vriend meegenomen, dewijl het beter voor hem zou zijn; 't is waar... doch, tóén was het morgen en nu.... 't moet wel tegen den avond loopen. Zou Geurt hem vergeten?
"Mij dunkt hij zou toch best eens naar buiten kunnen, een toertje zou hem zeker niet schaden," zei Geurt. "Hoe meen je?" vraagde Ritter. "Wel!" hernam de jonkman: "'t ware beter voor hem dat hij er nu eens uitkwam dan hier altijd zoo stijf te liggen." Toon zag den spreker weer vragend aan, staarde toen eenige oogenblikken op zijn bruinen vriend, en herhaalde langzaam: "Beter....?"
Je verstaat het niet, maar Geurt des te beter.... en.... Neen, wel roept hij: "Huup huup!" wel trekt hij aan den toom, en spant hij zijn geringe krachten in om je weer op de been te krijgen, doch je mishandelen in dezen stond.... neen, dát kan hij niet. Je brekende oogen, die zoo weemoedig schijnen te vragen: Waar is mijn goede baas toch? zij treffen de zijnen.
De laatste woorden des jagers werden op een zoo diep verslagen toon geuit, dat Geurt een zenuwachtige rilling gevoelde, en hem bewogen toefluisterde. "Maar Toon, de schuld is immers aan mij! Ik maakte misbruik van je goed vertrouwen; ik was het die Hans doch zonder opzet...." "Zwijg! zwijg!
"Waarom niet? de kalatsch geurt somtijds toch zoo bizonder lekker, dat men wel eens niet zou kunnen nalaten.... Schoon is 't de natuur te dwingen Onder 's hemels strijdbanier; Maar mocht dit mij niet gelukken, 'k Heb dan toch een groot plezier." Lewin moest nu toch ook even glimlachen. "Ja, maar zonder gekheid," ging Oblonsky voort. "Denk eens door!
Op een weinig kiesche wijze gaf Leendert een bevestigend antwoord; en Grietje, die wij veel verzwakt en vermagerd vinden, drukte het voorschoot voor hare oogen, en Geurt riep met innige bezorgdheid: "Och, Grietje, maak je nou niet van streek; ik zei immers wel dat het er om houwen zou!"
"Neen, neen, neen!" riep de kleine angstig, terwijl Paul, haar om het teedere lijfje vattende, haar werkelijk van den grond lichtte, en al zijne krachten inspande om het meisje een eindwegs over de deel te dragen: "Neen, neen," riep ze alweer; maar weldra ging de vrees over, en toen Paul haar eindelijk op den grond zette, vraagde zij: of hij ook, zooas Geurt, haar op den rug kos droagen?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek