Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
"Kom, wees nou niet zoo flauw," kwam Frieda tusschenbeide, die zag, dat Hoefman 't geplaag wat vervelend ging vinden. "Hij zal even goed smaken; wie 'm akelig vindt, hoeft 'm niet te eten. Geef maar 'n mes; dan zal ik 'm snijden." "Ja, wie heeft voor de messen gezorgd?" "En voor de vorken?" "En voor de vingerkommetjes? Heb jij die misschien in je city-bag, Eddy?"
"O, meneer, daar benne ze van de pelisie," kwam de juffrouw ontzet, "der mag geen muziek meer gemaakt worden, 'et is half drie.... ze wille binne." "Nou láát maar," zei Han laconiek, "dan krijgen ze óók een glaasje," en dan tegen 't strijkje: "Goeie broeders, pakken jullie de bullen nou maar in en bedankt voor je praestaties." "Maar dan ga ik toch naar huis," zei Frieda opstaande.
En de liefde en de hartelijkheid, waarmede moeder en zusters hem ontvingen, verkwikten de ziel van Frits Jansen. Frieda nam hem het geweer af, en Lucie den bandelier. »Dat is jouw geweer toch niet?" vraagde Frieda. »Neen," zeide Frits, »het is van Oom Kloppers. Het mijne is achtergebleven in Rhodesia."
"Nee; waarom zouën we?" maar ze gingen toch; ze hoorde de sleutels van de kasten knarsen, en Beerenstijn's stem, die zei: "'t Is dwaasheid, hij zal zich hier waarachtig niet verstoppen;... maar och, 't kan toch nooit kwaad, en we weten niets anders meer." "Was hij nog bij iemand geweest?" "Het laatste bij Frieda, geloof ik. Dat is 'n week geleden.
"Komt er geen familie van je?" "Niemand weet 't, goddank." "Zou Bruno je afhalen?" vroeg Frieda, trachtend hem af te leiden. "Wat krijgt hij, als je er bént?" Een begon zachtjes te fluiten, ze stonden allemaal naar Eduard en naar elkaar te kijken, en niemand wist meer, wat hij zeggen moest. "'t Is half." "Nee, 't heeft nog niet geslagen." "Je bent altijd voor." "Ga 's luisteren aan de deur."
Toen Hoefman en Lize, en De Veer, en Rolands; Frieda 't laatst, die zich kalm hield, ofschoon ze er afgetobd en gebroken uitzag.
Dat was bij Frieda heel gemakkelijk, die is op ende op 'n studiemensch; het is haar ideaal, met haar schrandere hersens zooveel mogelijk wetenschap tot zich te nemen. Maar dat is iets, dat heel weinig jonge menschen volkomen bevredigt.
De eerstvolgende dagen was Go bijna nooit thuis; dadelijk na college en 's avonds weer ging ze met Frieda Gerard, Han en Beerenstijn helpen, die Hans' vader beloofd hadden, alles te zullen regelen en in orde brengen.
Het komt uit m'n eigen hart, en daarom kan niemand er iets aan verhelpen... Want deze kamers zijn licht, en aan elken maaltijd en 's avonds ook, zijn Mary en Frieda er, met hun hartelijke gezichten en opgewekte gesprekken, en ik zit er zwijgend bij, en voel, dat 't me niet schelen kan.
Go had gemerkt, dat Mary en Frieda geen van beide vóór z'n bezoek waren, ze had zich onzeker en gegêneerd gevoeld, en hij had niets gedaan om 'r tot kalmte te brengen: hij was heen en weer blijven loopen, had de fotografieën en beeldjes bekeken, en steeds over allerlei onverschillige dingen gepraat. Na 'n kwartier had hij al weer weg gewild.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek