Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
Intusschen zwoegde Coba op de brooden met 'n bot mes, Rolands naast haar, om, als de boterham er bijna af was, 'm maar verder af te trekken, en op den stapel in 't midden van de tafel te gooien. Frieda hakte edelmoedig 'n tijd lang aan de ham, tot ze eindelijk, haar glimmende vingers aan 't gras afwrijvend, decreteerde, dat wie verder 'n stuk hebben wilde 't maar zelf moest snijden.
We zijn allemaal bij elkaar gelijmd uit niet-bij-een-passende stukjes, goed en slecht en sterk en zwak wij modern-onrustigen. Ieder mensch is 'n eenheid van tegendeelen." "Toch niet allemaal," zei Go zachtjes, die niet thuis was in de Hegliaansche terminologie, "kijk Elsi en Henri nu 's, en Hans en Frieda " "Wat weet iemand eigenlijk van den ander af!
Han keek op z'n horloge, berekende, dat 't tijd werd, om naar 't hôtel te gaan, waar ze thee zouden drinken op het groote balkon. "Nu eerst veilen, wat nog over is.... in de eerste plaats: de ham!" "We zijn niet ondankbaar," zeide Frieda, "maar 't is zoo'n vreeselijke vracht;... er is 'n eind links 'n huisje, wie gaat mee 'm daar heen brengen?"
Hoop maar met hart en ziel, dat je nog heel lang op deze wereld mag blijven...." "Of er dikwijls terugkomen." "Want je ziet wel; we hebben enorm veel te doen." "Ja; ik zal maar beginnen me gauw netjes te maken, want Frieda fluit al in 't portaal."
Er waren drie jongens, die ze nog niet kenden: Frits Rolands, Wim de Veer en Otto Beerenstijn; en ook het meisje, Frieda Vervoort, was Else alleen wel 's tegengekomen in de gang van de universiteit. Ze was candidaat in de rechten en studeerde ook oude talen, ze had 'n smal, mannelijk-belijnd, verstandig gezicht, tusschen laag opgemaakt glad-bruin haar.
Han en ik zullen altijd met alles meedoen." "'n Tijdschrift," bedacht Hoefman, "voor wetenschap en kunst." "En daarin al jouw verzen als kunst," plaagde Wim, "we hebben je in de gaten hoor, mannetje." "Nou maar 't is waar," vond Frieda, "dat 'n tijdschrift verstandiger dan 'n kostschool zou zijn.
En Hans hing de grijze boterpot over Gerard 's rug, bond de broodstokken om z'n schouders. "Ha... daar zijn Lize en Frieda met Hoefman. Wat heeft die man?" "Kom 's hier, Louistje, laat je pak 's bevoelen." "Nee, kerel, blijf af; 't is 'n geheim." "Kon-je toch komen? Wat gezellig," praatte Go tegen Lize; "'t is 'n heele club, hè?"
En zoo nam zij afscheid van haar zoon, doch op dit oogenblik kwam de oude, knagende pijn bij Frits Jansen weer boven. Onverzoend met zijn vader! het stond weer met vlammende letteren voor zijn oogen. Een verworpeling was hij! een ellendeling! een gevloekte! want hij had geheuld met de vijanden zijns volks! Raadde de blonde Frieda zijn gedachten?
En omkijkend zag hij ook Mimi lachen met de houding van een prinses en de oogen van een fabrieksmeid. En onder 't buigend verder gaan van Betsy naar Frieda, die stijve strakke Frieda, dat mal-trotsche nest, en naar Anna van der Hoeven, zijn goede vrindin, was 't hem of er een nieuw leven in hem gevaren was, waarbij 't vorige enkel belachelijk goedig gedoe scheen, groen en schapig.
Is er dan wat anders?" "Nee; ik dacht er over, dat Frieda en jij elkaar niet aardig zouden vinden." Hij lachte zacht, haar fixeerend, terwijl z'n oogen steeds dieper glans kregen. "Zoo, en waarom niet?" "Ik weet niet. Ik ken je nog wel niet lang.... maar je vóelt zoo, hoe iemand moet zijn, vanzelf. Als je de klank van z'n stem hoort, z'n bewegingen ziet, z'n kamer, z'n boeken...."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek