Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 juni 2025
»Wat vertellen?« vroeg Noah slaperig, terwijl hij zich schurkte. »Dat van Nancy,« zei Fagin en greep Sikes bij de vuist als wilde hij hem verhinderen, zijn huis te verlaten eer hij genoeg gehoord had. »Je bent haar gevolgd?« »Ja.« »Naar London Bridge?« »Ja.« »Waar zij met twee menschen samenkwam?« »Ja.«
En rare ook,« voegde Barney er bij. »Van buiten, baar iets voor jou of ik heb 't bis.« Fagin ontving deze mededeeling blijkbaar met veel belangstelling. Hij klom op een krukje en bracht voorzichtig zijn oog voor het ruitje; van deze geheime observatiepost kon hij zien, hoe Mr.
Crackit, die zich er eenigszins voor scheen te schamen, dat hij zijn vermaak zocht in 't gezelschap van een jongmensch, zoover beneden hem in stand en geestelijke gaven, geeuwde, vroeg naar Sikes en nam zijn hoed op om heen te gaan. »Is er niemand geweest, Toby?« vroeg Fagin. »Geen levende ziel,« antwoordde Mr. Crackit terwijl hij zijn kraag opzette, »'t is hier zoo saai geweest als de dooie dood.
»Over 'n uur is 't middernacht,« zei Sikes; hij schoof het luik een eindje op om naar buiten te kijken en ging toen weer naar zijn stoel terug. »Donker en betrokken lucht. 'n Goede nacht voor 't werk.« »Ja!« antwoordde Fagin. »Wat jammer Bill, beste jongen, dat we niets aan de hand hebben.« »Voor deze keer heb je gelijk,« zei Bill norsch. »'t Is jammer, want ik heb net goeie zin.«
Even ver van huis stierven de voornaamste leden der bende van zijn vriend Fagin. De heer Brownlow nam Oliver als zijn zoon aan.
»'t Is allemaal veilig door de smeltkroes gegaan,« antwoordde Fagin, »en hier is jouw deel. 't Is eigenlijk meer dan je toekwam, jongen, maar ik weet wel, dat je mij een anderen keer weer eens wat toe zult stoppen en....« »Hou op met je geklets,« viel de roover ongeduldig in. »Waar is 't? Geef op!«
»Trek dat mooie pakkie nou maar uit«, zei Charley. »Ik zal 't wel aan Fagin geven om er op te passen. Wat 'n mop!« De arme Oliver gehoorzaamde met tegenzin. Bates maakte een rolletje van de nieuwe kleeren, nam het onder zijn arm, ging de kamer uit en sloot de deur achter zich. Oliver bleef in donker achter.
»Wist 't niet, laffe spitsboef!« snauwde Sikes. »Hoorde je dan 't leven niet?« »Ik heb er niks van gehoord, zoo waar ik leef, Bill,« antwoordde de Jood. »O nee! Jij hoort niks, natuurlijk niet,« smaalde Sikes met een woesten grijns. »Jij sluipt altijd in en uit, dat niemand je hoort komen of gaan! Ik wou, dat jij een halve minuut geleden de hond was, Fagin.«
De rechter zette de zwarte kap op en de gevangene stond nog in dezelfde houding. De verschrikkelijke plechtigheid van het oogenblik deed een vrouw op de galerij een kreet uiten; Fagin keek haastig op als geërgerd door de stoornis en boog zich nog oplettender voorover. De toespraak was plechtig en aangrijpend, het vonnis vreeselijk om te hooren.
Fagin echter scheen de poging op te vatten als de uitdrukking van volkomen eensgezindheid met zijn oordeel en liet met gul gebaar den drank, dien Barney juist binnenbracht, rondgaan. »Beste waar, dat!« merkte Mr. Claypole op, met zijn lippen smakkend.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek