Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 oktober 2025
"Wees waar niet ongerust," zeide Geoffrey. "Het Lagerhuis houdt morgen geen zitting; ik zal haar wel oppassen. Tenzij Effie in dien tusschentijd sterft, zult ge zeker wel naar het bal kunnen gaan." "Sterven wat een zottepraat! De dokter zegt immers, dat het een heel lichte aanval is. Waarom zou zij sterven?" "Ik hoop dat er geen vrees voor is, Honoria. Maar zij moet goed verzorgd worden.
"Ik heb wel hoop, dat Effie het overleven zal," zeide Geoffrey lachend. "Dan blijft mijnheer Bingham zeker bij juffrouw Jones?" zeide de predikant. "Dat weet ik waarlijk niet. Wat zult ge doen, Geoffrey? De kamers bij juffrouw Jones zijn nogal duur. En zij zal zeker ook niet voor Effie kunnen zorgen. Denk eens, het arme mensch heeft zelve acht kinderen.
"Gij hebt uw vrouw, om uw vermogen met u te deelen," zeide zij, nadat beiden een oogenblik het stilzwijgen bewaard hadden; "gij hebt Effie, om het te erven, en uw naam kunt gij aan uw vaderland nalaten." Nu volgde er een pijnlijk stilzwijgen. "En gij," brak hij het af, "wat is uw toekomst?" Zij glimlachte weemoedig.
"Zeg haar Ladyschap dat ik kom, en dat zij maar beginnen moet, als zij zoo'n haast heeft! Ga voort, lieve." Toen kuste hij haar, en legde haar weder te bed. "Paatje," zeide Effie, toen hij heenging, "zal ik tantetje Beatrice nooit weerzien?" "Ik hoop van ja, lieve." "En zult u nooit weer van haar hooren? U verlangt zeker ook wel haar te zien? Zij hield zooveel van u."
Het ging hem niet aan, maar toch was hij blijde, toen hij terugkwam, te vernemen dat zij met Effie uit was geweest, en niet met Davies. Zondagochtend gingen zij allen naar de kerk, Beatrice ook. Het was een zeer eenvoudig kerkje, en de gemeente was klein. Granger leidde de godsdienstoefening volgens de kerkelijke voorschriften in de sleur voort, zoo omtrent als een paard, dat in den molen loopt.
Waarom waart ge zoo knorrig omdat Effie vroeg opgestaan is om naar mij te komen zien? waarvan gij, dit moet ik bekennen, haar het voorbeeld niet gegeven hebt. En wat haar schoen betreft " liet hij er glimlachend op volgen. "Ge moogt om haar schoen lachen, Geoffrey," viel zij hem in rede, "maar ge vergeet, dat zelfs zulke kleinigheden tegenwoordig voor ons geen zaken om te lachen zijn.
Met een kermenden zucht stond hij op, ging naar de ververschingkamer en dronk twee glazen brandy achter elkaar leeg. Het geestrijk vocht had uitwerking op hem; nu kon hij schrijven. Snel krabbelde hij op een vel papier: "Ik ben wegens een zaak van gewicht uit de stad geroepen, en zal waarschijnlijk niet vóór Donderdagochtend terugkomen. Zorg dat Effie goed wordt opgepast.
Ziedaar, dat is alles, wat ik wilde zeggen, en ik wenschte dat ik het beter zeggen kon." "Dank u," sprak Beatrice, "ik zal het in gedachten houden. Hier zijn wij al thuis; ik moet Effie naar bed brengen." Het mag wel vermeld worden, dat Geoffrey's raad niet geheel in den wind geslagen werd.
"Wees daar niet ongerust over, Honoria," antwoordde hij; "Effie en ik zullen wel goed met elkaar terecht kunnen." Nu was het Elisabeth aan te zien dat zij op een inval kwam. Zij zat naast haar vader, en fluisterde hem iets toe.
En nu geloof ik, dat wij naar huis moeten gaan;" en toen zij heenging, liet zij dezen vergiftigden pijl in zijn borst achter. Toen zij op de pastorie terug waren, en nadat zij Effie haar gebedje had laten opzeggen en haar in haar bedje had gelegd, ging zij naar het hek, om nog een rustig poosje voor zichzelve te hebben eer het tijd voor het avondeten was. Geoffrey was nog niet thuis gekomen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek