Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juli 2025
Terwijl Effie in den hoek tegenover hem zich in slaap snikte, riep hij zich elke fase, elk tooneel van hun toenemende vertrouwelijkheid te binnen, totdat het overzicht uitliep op zijn raadselachtige ervaring van den vorigen nacht en de herinnering aan Beatrice's afscheidswoorden.
Zij heeft een briefje achtergelaten, in geval gij thuis mocht komen." Hij nam het briefje van de tafel in de vestibule, en brak het open. "Waarde Geoffrey," luidde het, "Effie is zooveel beter, dat ik besloten heb toch maar naar het bal van de hertogin te gaan. Zij zou zoo teleurgesteld zijn, als ik niet kwam, en mijn balkleed is zoo allerkeurigst!
Ten tweede, als ik heenga, neem ik Effie mee, want de wet geeft mij het recht haar op te eischen; en dat, mijn waarde Geoffrey, maakt dat ik het hecht in handen heb, want ik geloof niet dat ge van Effie zoudt willen afzien, zelfs niet om die juffrouw Beatrice. En nu laat ik het aan u zelven over hoe ge er over denkt." En met een hoofdknik stevende zij zegevierend de kamer uit.
"Ge zijt ongeschikt om voor het kind te zorgen," zeide hij. Ge denkt alleen maar aan uzelve." Zij zag hem aan, met een nijdige uitdrukking op haar schoon en koel gelaat. "Wees voorzichtig wat ge zegt, Geoffrey," voegde zij hem toe. "Gij zijt het, die niet geschikt zijt voor Effie te zorgen. Pas maar op dat ik haar u niet geheel afneem, zooals ik doen kan, als ik wil."
Na het theedrinken klommen zij naar den top van den toren, en Effie juichte over het gezicht, dat men van daar had, en dat werkelijk zeer schoon was. Hier had Owen een kort gesprek met Elisabeth. "Uw zuster schijnt over iets uit haar humeur te zijn," zeide hij. "Dat lijkt wel," antwoordde zij onverschillig. "Beatrice heeft zoo haar nukken.
Misschien zou zij door den schok eenig blijk van gevoel geven. En Effie, zijn lief, zesjarig dochtertje? Nu, zij was Goddank nog te jong om zijn verlies lang te gevoelen. Tegen den tijd dat zij tot een vrouw was opgegroeid, zou zij bijna vergeten zijn, dat zij ooit een vader had gehad. Maar hoe zou het met haar gaan, als zij hem niet had om haar te leiden?
Dan kan zij naar huis terugrijden." De kindermeid mompelde in het Fransch zoo iets dat het kind zoo zwaar als lood was. "Doe zooals ik je zeg," zeide hij, op scherpen toon in dezelfde taal. "Effie, liefje, geef mij een kus en ga naar huis. 't Is lief van je dat je naar mij bent komen zien." Het kind gehoorzaamde en ging heen.
"Laat dadelijk den dokter halen," zeide hij. De dokter kwam, onderzocht het kind, en vroeg haar of zij ook onlangs natte voeten had gehad. "Ja, twee dagen geleden. Toen heb ik in een plas op straat mijn voeten nat gemaakt," antwoordde Effie. "Maar Anne zei dat ze wel gauw weer droog zouden worden, als ik ze maar bij het vuur hield, omdat mijn andere laarzen niet schoon waren.
Geoffrey's bleek gelaat nam een uitdrukking van diepe treurigheid aan, "Hoe hebt ge het kind zulk een schrik kunnen aanjagen?" zeide hij. "Ga haar dadelijk zeggen dat ik wel ben." "'t Was mijn schuld niet," hernam Lady Honoria, haar welgevormde schouders ophalende, "Bovendien is er met Effie niets te beginnen. Zij gaat aan als een razende over u."
"Ik heb de modiste bij mij gehad, met mijn nieuwe kleed voor het bal van morgenavond bij de hertogin; 't is keurig, maar ik geloof dat er wat te veel van die Crême kant aan is." Met een uitroep van wrevel, stond Geoffrey op, en ging naar boven. Hij vond Effie in haar bed heen en weer woelen, met een, rood gezichtje, wijdgeopende oogen en gloeiende handjes.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek