Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 oktober 2025
Op dit oogenblik kwam de kamermeid binnen, om te zeggen dat Lady Honoria en de "heer" hem aan tafel wachtten. Geoffrey vroeg haar zoo ter loops hoe laat de jongejuffrouw Effie was thuisgekomen. "Zoo wat half zes, mijnheer. Anne zei dat de cab niet voort kon, door den mist." "Goed. Zeg mevrouw dat ik dadelijk kom." "Paatje," zeide het kind, "ik heb mijn gebedje nog niet opgezegd.
"Hoe is 't met Effie?" vroeg hij den knecht, die hem de deur opendeed. Op dit oogenblik werd zijn opmerkzaamheid getrokken door een mannelijke en een vrouwelijke gedaante, die op den hoek van de straat stonden, de man met zijn arm om het middel van de vrouw geslagen. De vrouw kreeg de cab in 't oog en verdween dadelijk om den hoek.
Zij heeft nog tijd genoeg om ijdel te worden." "Ik begrijp u waarlijk niet, Geoffrey. Waarom zou het kind niet fraai gekleed gaan?" "Waarom niet? Groote Hemel! Honoria, denkt ge dat ik Effie wil zien opgroeien om zoo te worden als gij? om een beuzelachtig leven van niets anders dan het vermaak najagen te leiden, en een afgod van weelde te maken?
Ik vertrouw die Anne niet. Ik zou toch wel een ziekenverpleegster willen nemen." "Als ge dat doet, zal zij buitenshuis moeten slapen. "Nu ja, dat is alles goed en wel," hernam Geoffrey, "en het zal, hoop ik, ook niet noodig zijn, maar als Effie erger wordt, zult ge er voor moeten zorgen dat er plaats gemaakt wordt." Doch Effie werd niet erger. Zij bleef zoo al hetzelfde.
Tegen dit alles gevoelde hij zich echter bestand; de aanvallen van de pers en het hoongelach van zijn politieke en persoonlijke vijanden zou hij zelfs kunnen verdragen, maar Effie missen, dat kon hij niet.
"Je moet weer naar huis gaan, Effie, en moeder zeggen waar je geweest bent." "Dat kan ik niet, paatje, ik heb maar één schoen aan," antwoordde zij pruilend. "Maar je bent toch op één schoen gekomen." "Ja, paatje, maar ik wou graag komen, en ik wil niet graag weer naar huis gaan. Vertel mij hoe u verdronken is."
Ik ontmoet te weinig menschen, met wie ik gaarne omga en van wie ik kan leeren, dan dat ik een kans zou willen vergooien." "Ik geloof dat ge mij een weinig verkeerd begrepen hebt," zeide hij. "Ik bedoelde alleen maar of Effie niet te lastig voor u zou zijn, Miss Granger." Zij lachte. "Wel, ik houd veel van kinderen.
Alvorens zich naar de eetkamer te begeven, ging hij echter Effie die wel reeds naar bed was, maar nog niet sliep goeden nacht zeggen, en vroeg haar hoe laat zij thuis gekomen was. "Twintig minuten over vijven, paatje," zeide Effie fluks. "Twintig minuten over vijven! Je wilt toch niet zeggen dat je over dat kleine eind een uur onderweg bent geweest? Moest de cab dan stilhouden om den mist?"
"Ja, en om mij te beknorren omdat ik ben weggeloopen," en het kind schoof dichter naar haar vader toe, op een wijze, die het voor ieder toeschouwer duidelijk gemaakt zou hebben, dat de betrekking tusschen haar en haar moeder eenigszins gespannen was. Effie had gelijk. Het duurde niet lang of er werd aan de deur geklopt, en Lady Honoria trad binnen, zoo bedaard en bleek en elegant als ooit.
"Daar heb ik geen geld genoeg voor, lieve," antwoordde hij. "Zult u er nooit geld genoeg voor hebben, paatje?" "Dat weet ik niet eenmaal misschien wel als ik te oud ben om er genot van te hebben," liet hij er bij zichzelven op volgen. "Het zal zeker wel veel kosten zoo'n huis te koopen, nietwaar, paatje?" merkte Effie wijs aan.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek