Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 oktober 2025
Geoffrey gaf Beatrice de hand en werd aan Owen Davies voorgesteld, die daarop iets mompelde en spoedig heenging. Zij bezichtigden te zamen het bootje, en liepen langzaam naar de pastorie terug, Effie aan de hand van Beatrice. Tegenover de zandbank bleven zij even stilstaan.
Nu, hij zou voor eenige dagen rust hebben tot Donderdag, wanneer hem een gewichtige zaak wachtte. Wat zou hij in dien tusschentijd doen om zich te verpoozen? Honoria wenschte bij haar broeder, Lord Garsington, te gaan logeeren, en wat wonder was zij wilde Effie meenemen. Dat beviel hem wel niet, maar hij begreep dat hij toch maar moest toestemmen. In allen gevalle, ging hij niet mee.
Toen hij Effie niet zag, vroeg hij Lady Honoria waar zij was, en vernam dat Anne, de Fransche bonne, gezegd had dat het kind niet wel was en haar in bed had gehouden. "Ge wilt toch niet zeggen dat ge niet naar boven zijt gegaan om te zien wat haar scheelt?" vroeg Geoffrey. "Neen, nog niet," antwoordde zijn vrouw.
"Zij maakt mijn leven ellendig. Als het niet om Effie was, op mijn woord, ik zou Drommels, 't is drie uur; ik ga naar Miss Granger. Zij is in allen gevalle een vrouw met een hart, hoewel een vrijgeest wat zeer dwaas van haar is," liet hij er op volgen, terwijl hij langzaam van de sofa opstond.
Eindelijk kwamen zij te Londen aan, en volgens afspraak, wachtte Anne, de Fransche bonne, hen aan het station op, om Effie naar huis te brengen. Geoffrey merkte op, dat zij er zwieriger en minder dan ooit naar zijn smaak uitzag.
En zoo gingen zij te zamen heen, en lieten Beatrice ter prooi aan bange voorgevoelens achter. Zij wachtte bijna een uur in huis, en zocht afleiding onder den schijn van met Effie te spelen. Toen kreeg haar ongerustheid de overhand, zij zette haar hoed op en liep de deur uit, Effie aan de zorg van de dienstmaagd overlatende.
De jonge dokter trok zijn jas aan, trad naar het venster en trok de blinden open. "Ja, zoo is 't," zeide hij. "Het is een klein meisje, met blond haar en zonder hoed." "Een klein meisje?" hernam Geoffrey. "Dat moet Effie, mijn dochtertje, zijn. Laat haar, als 't u belieft, binnen." "Goed. Dek u dicht, dan kan ik het door het venster doen; het is geen vijf voet van den grond."
En als ik haar zoo met dat kind Effie zie, alsof zij haar moeder was 't is om te lachen. O, Beatrice, met al je wijsheid ben je een onnoozel schaap. En op een goeden dag, lieve meid, zal ik het genoegen hebben je voor Owen ten toon te stellen, dan zal de afgod ontsluierd worden, en dan is het met je kansen bij hem uit, want daarna kan hij niet met je trouwen. En dan komt mijn beurt.
Het zou niemand kwaad doen, en in deze wereld zou zij naar alle waarschijnlijkheid menigeen vinden, die van dezelfde denkwijze was als zij. Zij omhelsde Effie met veel vertoon van hartelijkheid, en haar echtgenoot met kuische warmte, en ging heen met een vrome bede op haar lippen dat zij Bryngelly nooit mocht wederzien. Wij behoeven Lady Honoria niet op haar reis te volgen.
Het eenige, wat gij nu noodig hebt, is uw rust te houden en inwrijving met arnica." Een uur later bracht de dienstmaagd Geoffrey een ontbijt van thee en geroosterd brood. Hij had honger, maar toen het er op aankwam, kon hij niet veel eten. Aan Effie was het echter beter besteed; zij at al het geroosterd brood op en nog een paar boterhammetjes toe.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek