Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 13 juni 2025
Ene bloeme, dat en es niet: Ende esser nemmer toe ghesciet, Daer omme en salie den boom niet haten, Noch te copene daer omme laten, Want hi es so scone ghedaen. Ic sie daer op so meneghe bloeme staen Met groten hope sonder ghetal, Daer edel vrucht af comen sal, Opdat god ghedoghen wille. Nu doet ewelijc hier af een ghestille Ende comt met mi, wel scone wijf.
Quame nu een valcke van hogher aert Ghevloghen op desen boom, ende daelde, Ende ene bloeme daer af haelde Ende daer na nemmermeer neghene Noch noit en haelde meer dan ene, Soudi den boom daeromme haten, Ende te copene daeromme laten? Dat biddic u, dat ghi mi segt, Ende die rechte waerheit sprect, Edel ridder, in hovescher tale. Scone wijf, ic versta u wale.
Dat seldi segghen den ridder goet; Ende dat die valcke die daer quam, Ene bloeme van dier gheerden nam, Ende alle die andere liet hi staen. Sine vlercken ghinc hi van hem slaen Ende vlooch wech met haesten groot: Dit seldi segghen den edelen ghenoot.
Door dit alles was Middelburg een artistieke stad geworden, die geroemd werd als "de schoonste bloeme in 't Zeeuwsche priëel". Wij wenden ons vóór alles naar het midden der stad. De groote markt is een der ruimste stadspleinen in ons land, 7800 M2. oppervlakte, waarop acht straten uitkomen. In zeer ouden tijd verrees hier de St.
DE BROEDER. Rosa, laat toch die droeve mijmering dijne ziele niet overnevelen. Geniet in vrede de giften Gods. Neem deze roze, zij is dijn beeld en draagt dijnen naam; haar geurrijk hart verkwikke dijnen geest. DE ZUSTER, de bloem aanschouwende. Arme roze, waarom dij zoo vroeg van dijnen stengel gerukt!... Broeder, wat zal nu het lot der bloeme zijn?
Heb medelijden met dijne arme zuster, neem ze van haren stengel, dat zij u nimmer verlate! HET MEISJE: zij plukt de bloem en steekt ze op hare borst. Blijf op mijne borst, lieve bloeme, en moges du lang zoo frisch en zoo bekorend prijken.... Maar, wat onbekend vuur zinkt er in mijnen boezem!... Roze, dijne doornen wonden mij! HET BEEKJE, waaruit de duivel spreekt.
De vereeniging van muziek en poëzie vinden wij ook bij de menestrelen van wie MAERLANT spreekt in der Naturen Bloeme naar aanleiding van den vogel Garrulus . Het "pipen en mauwen" van den menestreel kan kwalijk iets anders beteekenen dan het spelen op de pijpen ter begeleiding van zang of voordracht.
MAERLANT moge een gemoedelijk grapje maken over de vlooien, de "clene wichten" die ons in dit aardsche tranendal steeds gezelschap houden; hij moge zijne kieschheid toonen waar hij het dier Furions ter sprake brengt doorgaans blijft hij in der Naturen Bloeme de ernstige leermeester .
Ay hemelsche coninc, gheweldich here, Dats litteken proper ende goet, Daer bi dat icx gheloven moet. Nu segt mi, Reinout, en si dan doot? Ja si, hoghe gheboren ghenoot, Ende begraven in die eerde. Lanseloot beclacht hier Sanderijn ende blijft hier doot. O, Sanderijn, ghi waert die gheerde, Die scone met haren bloemen stoet, Ende ic die valcke, dies benic vroet, Die ene bloeme daer af nam.
Ook het omgekeerde komt voor: de dichter van den Reinaert begint met: "WILLEM, die... hem... hi" en spreekt later van zich zelven met ic; hetzelfde geval treffen wij aan in der Naturen Bloeme en den Rinclus. Hier zullen wij moeten denken aan den overgang van oratio indirecta tot directa, dien wij vroeger in een ander verband hebben besproken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek