Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 mei 2025
"Mijn bedde, anders nie as mijn bedde," zuchtte hij heesch en haast onhoorbaar, naar de voutekamer strompelend. "Ha moar dreugt ou toch iest; eet en drijnkt toch iest watte!" smeekte Rozeke. "Mijn bedde! mijn bedde?" kreunde hij. "Help mij ontkliën; leg mij in mijn bedde." Rozeke begon te schreien.
Thene hvnd sêide hju wâkt ovir sin hêr ånd ovira kidda ånd thene nachtul wâkt ovira fjelda til thju hja thrvch tha musa navt vrdên ne wrde. Men thene hôna neth far nimman frjundskip, ånd thrvch sin vntocht ånd hâchfârenhêd is er vaken thene bâna sinra nêista sibba wrden. As Kalta sach that er wårk falikant ut kêm, to gvng hju fon kwad to årger.
"Waarop ik 't milletaire saluut voor mijn spiegelbeeld miek en zei, dat opvoeding niet in de lappe zit, maar wel in 't hoofd. Want dat ik daar net zoo goed sting as generaal as zijn eksjellentie, uitgezonderd enkel me dege, die voor de president op tafel lei. "Herkent u hem ook?" vroeg de president toe' an Jhr. v. d.
Wat de oude ook doen kon, maar terstond gaan kon hij onmogelijk, en de knecht vertrok met het, door Wessels bevende geuite antwoord, dat ie, as 't moar êfkes meuglik was t' oavend kommen zou. De dag verliep; de hitte bleef aanhouden, en nadat Wessels God om sterkte gebeden, en met behulp van Doortje, de beste spullen had aangetrokken, begaf hij zich, door Doortjes broeder ondersteund, op reis.
Deze zegt in het voorspel van zijn blijspel "de Bartholomeüs-mis", Bartholomew Fair, dat in 1614 werd opgevoerd: "He that will swear Jeronimo and Andronicus are the best plays yet, shall pass unexcepted at here, as a man, whose judgment shows it is constant, and hath stood still these five-and-twenty or thirty years."
Ielken oavond krie'k woames, en as voader, zoo as Bart van noast ons zeit bezopen is, dan sleet ie nog harder, en as 'k dan mot greinen, of 'en hout griep en weerum sloai, dan wordt voader nog vuulder als vuul; en nou...." "En nou....?" herhaalde Deine-Meu.
"'t Is goeie hoor," grinnekte-die gelaten: "as je maar niet door de ruit van de tochtdeur schiet." Met werd-ie door de agenten gegrepen. "Boeit 'm," zei de burgemeester. Z'n revolver bleef dreigen, tot Kobus achter de tochtdeur verdween. Toen bestapte de detective zelf 't laddertje en in de logeerkamer, bewuster, nu de vogel geknipt was, begon-ie dadelijk z'n verhoor.
Forth sind thêr ôllerlêja slacht fon hâchdiska nyndiska ånd adiska, ôl thisa diska sind yvin als tha snâka fon of ne wyrme til-ne bâmstame grât, nêi that hja grât jof frêslik sind, sind hjara nôma, thêr ik alle nit noma ni ken, tha aldergrâtesta âdiska sind algåttar hêten, thrvchdam se yvin grûsich bitte an thet rotte kwik, that mith-a strâma fon boppa nêi tha delta dryweth as an thet lêvande kwik, that se bigâna müge.
"Ik ben een afgedankt krijgsman," zeide de officier, lachende: "ge hebt dus van mij niets te vreezen, noch voor u noch voor uw hammen." "Warentig! nou, dan is 't alles zeven," zeide de boer, zijn reisgenoot op den schouder kloppende: "maôr wat pots honderd tausent slapferment is dat? oe kleeren zijn zoo nat as er an toe! waôr het oe gezeten? het oe in de sloot elegen?"
"Khom!" zeide hij: "Je spot immers er meê: je zoudt gheen gheld, 'ebben: nha doch! 'et dhoet er niet toe. Khijk, ep je gheen gheld, je ept krediet: en dat's veel gheseid in dhesen tijd van de hactie'andel! Daar ep je een dhozijntje: je zelt me morghe of overmorghe wel bethalen, as je in de stad zult sthaan te zijn gekhomen, dat weet ik ommers best. Simon heit krediet voor je vhaders zhoontje."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek