Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 oktober 2025
"Kom, knipoogt hij; ik toch niet, wel? Even maar." En Anneke liet het pinksterbruidje zien. "Ben je gek, An!" vlogen de anderen op en sloegen haar op den arm, dat hare vingers den sluier lieten glippen. "Zeg, sprong Willem op, tegen de eene die 't vinnigst was: laat jij dat meisje wel met rust, of 't gaat je niet goed." Maar die: "Wat jij, bezembinder van Brunssum!
't Was aardig om die twee kleinen samen te zien. Onafscheidelijk waren zij den ganschen dag bijeen. Stond Anneke aan Deines zijde, om naar een vertelling van Roodkepke of Blauwboard te luusteren, dan stond de zwarte krullekop naast of achter het dernje, met hoar henje in 't ziene, of wel met zien arm um Annekes köpke.
"Je hebt wel voor een jaar genoeg gehad," zei Anneke boos, "en 't is een schande, dat je het geld aangenomen hebt. Als je fatsoenlijke menschen waart, zou je mij gewaarschuwd hebben." Of Mietje al zei, dat het zoo erg niet geweest was, en dat Jantje maar een cent of vijf in het busje had gedaan, 't hielp haar niets. "Je hebt voor een jaar genoeg gehad, en daarmede is het uit," zei Anneke beslist.
Anneke gaf aan dien raad gehoor, maar zuinig van aard bleef ze toch, en dat was goed. In den winkel zag het er keurig netjes uit, en hij was van alle gemakken voorzien. Daar zorgde vader Trom wel voor. Nu hij niets meer te doen had, was de oude liefhebberij voor het timmervak weer bij hem ontwaakt, en liep hij altoos te passen en te meten, te schaven en te hameren.
"Schei uit," zei ze, "je hebt reeds meer dan genoeg." "Wat kun je toch maar kwaad worden, Anneke!" "Het is een schande. Kun je mij niet respekteeren? Ik wil naar huis. Morgen praat het heele dorp van me." Maar hij weerhield haar. Hij drong al zeurend aan, tot ze toegaf aan zijn biddend gezanik "dat ze toch nog niet zou....." Doch toen hij opnieuw om drank vroeg, wilde ze met alle geweld.
"Wat zeg je?" trok de moeder haar bij 't handje. De kleine kleurde en zag voor zich neer, met haar voetje het zand wegschoppend van de straat. "Dom kind, vermaande de moeder; zeg dan: dag meneer Gerards." "Adé" riep ze nog eens, en ging. Vlug trippelde Anneke mee. "Wát komt hij hier doen, moeder?"
Heb 'k je niet gezegd dat je niet van de deur mocht?" De twee kinderen kwamen terug gestapt. Hij liet haar handje los, gekrenkt in zijn kleinen hoogmoed. Zij liet het kopje hangen, verlegen en bevreesd. Er was iets moois gebroken. Dan kwam vrouw Jansen, en Anneke ging zwijgend mee. Het werd avond; de zon werd rood en daalde.
Nadat Paul de paarden tot kalmte had gebracht, verzocht hij Anneke, dat ze êfkes d'r veur zou goan stoan, en terwijl het meisje aan dit verzoek voldeed, trad Paul op den man toe, maar, ofschoon hij hem schudde, op zijn vragen bekwam hij geen antwoord, doch bemerkte toch al spoedig dat de onbekende persoon niet dood, maar dronken was.
Pinksterbruid, de lente is uit: Nu gaan wij aren lezen. En wie niet weet wat dat beduidt, Die krijgt de deur gewezen. Zeg je neen of zeg je ja, Waar je vóór gaat, volgen we na. "Laat ze mij eens kijken," zei Willem Stoffels tot Anneke. Haar kameraadje van dien dag op de heide! Het was bijna een jaar dat ze hem niet meer gezien had. "Je moet betalen," zegt ze en bloost.
"Maar 't is toch een erg lief kindje," zei Anneke met moedertrots. "En wat schreeuwt het!" ging Dik voort, "'t Schreeuwt als een speenvarken. Toe baker, geef dat kind dadelijk wat te eten, want zulk geschreeuw is niet uit te houden. Een mensch krijgt er hoofdpijn van."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek