Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 oktober 2025
"In mijn zak, maar je krijgt ze niet." "Laat ze eens zien? Ze zijn toch niet eens lekker," meende Dik. Anneke tastte in den zak en liet den schat zien. Diks oogen blonken van begeerigheid, en terwijl hij de hand uitstak, zeide hij: "Ik wil ze hebben. Toe, dan mag je met me spelen." Anneke vond dat aanbod nog al aannemelijk.
"Wat is er?" vroeg Grootmoeder, toen zij Anneke zoo bedroefd zag staan. Grootvader stond ook van zijn stoel op en vroeg: "Wat is er, Anneke? Wat scheelt er aan?" De goede man voelde al naar zijn zakdoek, om haar de tranen van de wangen te vegen, want hij hield veel van Anneke. Maar hij vond zijn zakdoek nergens. Hij kon ook niet vermoeden, dat die als een vlag aan de toonbank wapperde.
Paul lachte pijnlijk, en stilstaande zag hij het meisje eenige oogenblikken zoo vreemdsoortig aan, dat Anneke er beduusd van werd; eerst de oogen nedersloeg, maar ze toen weer tot hem ophief, en treurig zeide: "Och, Paul, 't is me tegenwoordig zoo duuster." "Joa, Anneke, 't is mien óók duuster," antwoordde de jongen; "'t is mien zelfs bij teijen zwarter as zwart."
En onder de poort stond Anneke, die maar niet begrijpen kon, dat die poort ter harer eere was opgericht, en ze lachte en schreide tegelijk van blijdschap en zei, dat ze zoo gelukkig was en zooveel eer niet verdiende. En zij dankte Dik voor zijn mooien ruiker, en wist bijna niet, wat zij doen zou van vreugde. Toen ging Dik naar huis terug, om alles voor de bruiloft in orde te brengen.
Zij stond stil. "Anneke, heb je water gehaald?" "Wou je je gezicht soms wasschen?" vroeg ze bits. Haar hart bonsde in haar. "Liever drinken, als je me laat." "Ga je gang, als je niet sterk genoeg op je beenen staat, om zelf naar den put te gaan." "Lief kindje," zei hij. "Vroeger ben je toch wel liever geweest. Weet je nog wel, toen ze je plaagden met mij?"
Met vader en moeder gingen de kinderen en de hond naar Siem den zwemmer, om hem een cadeautje te brengen en naar Anneke en Teunis en Jacob, om ook hen te bedanken. Iedereen in het dorp sprak over Désiré en hij werd overal nagewezen: Dat is die hond.
En was 't ook zóó maar in Brunssum. Nu zijn ze me dáár, zoo-waar, ook al aan 't boren." "Op de hei!" "Op de hei, ja, 't fijnste dat we hadden...." "Wij gaan samen eens gauw even naar Brunssum toe," zei vrouw Jansen, Anneke bij de hand nemend. "Ga binnen en rust wat. Jansen is er." "Dadelijk, dan kom ik. Ik moet eerst even hier binnengaan, in de kerk van de paters.
Grootvader had er niets van gemerkt, en toen Anneke hem op de verwoesting attent maakte, keek hij die eenigen tijd in verbazing aan, tot hij eindelijk mompelde: "Zie je wel, Anneke, dat Jantje een bizonder kind is? En dat is-ie." Dat bleek ook uit het feit, dat Jantje het geweldig op een schreeuwen zette, toen Anneke hem den hamer had afgenomen.
Nou ik bedank jelui wel hoor. Siem blijf je niet tot het volk thuis komt. Dat zullen ze niets mooi van je vinden." Maar Siem wou niet blijven, hij kwam nog wel eens hooren, later, zei hij en ging nu met Teun en Jaap weg. Anneke bleef bij Trijntje wachten, want die was bang alleen met Tony. Ze was geen kinderen gewend. Trijntje nam zus op schoot en ze gingen met hun drieën voor het bed zitten.
Maar Paul kon niet antwoorden; dof zag hij op zijn Anneke en op de oude vrouw neder, en toen hij de laatste, alsof ze dood was, in den leuningstoel zag zitten, toen schoten ook hem de oogen vol, en hokte hij eindelijk met een pijnlijke stem: "Anneke.... zeg.... z' is toch.... niet.... dood?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek