United States or Micronesia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Dik is getrouwd met Anneke; zij drijven nu den winkel, Dik's ouders zijn de naaste buren, en er is een zoon, die Jan heet. Welke guitenstreken De Zoon van Dik Trom uithaalt, zeer ten genoegen van zijn onvergetelijken vader, verhaalt C. JOH. KIEVIET, ongetwijfeld evenzeer tot vreugde zijner jonge vrienden. Nieuwe Rotterdamsche Courant.
»Ik kan niet meer, Oom," antwoordde Frits, en de oude Dirk Kloppers haastte zich, om den moeden en hongerigen ruiter te verkwikken met spijs en drank. »En waar is Tante Anneke?" vraagde Frits Jansen thans. »Zij is overleden," zeide de grijsaard met een weemoedigen klank in zijn stem. »Ik heb er niets van gehoord," hernam de jonge Boer met een smartelijke verrassing.
Piet en zijn vrouw smulden er heerlijk van en vonden het prettig, dat de taart Dik en Anneke zoo lekker smaakte, maar zij hebben nooit geweten, dat het de hunne niet was. De baker wilde den heelen avond niet binnen komen. Zij bleef stil in de keuken. Maar Anneke zorgde toch, dat zij haar deel van de lekkernij kreeg. Want zij paste uitstekend op den kleinen Jan, en dat waardeerde Anneke bizonder.
Vrouw Smul kon zich in het eerste oogenblik maar niet begrijpen, wat er gebeurd was, zoo snel was het in zijn werk gegaan, en zij gaf een gil van den schrik. Doos en taart liet zij op den vloer vallen, en zij vluchtte op een draf den winkel uit en de huiskamer in, waar Anneke in een schaterlach uitbarstte, zoo mal zag baker er uit.
Dik vond het heerlijk te zien, dat alle menschen hem en Anneke een blijk van vriendschap wilden geven. Hij had een glimlach van geluk op de lippen, en zijne oogen tintelden van blijdschap.
"Je doet niet anders dan spoken, en houdt ons den heelen nacht wakker." "O Vader," schreeuwde Jantje, want hij vreesde altoos nog een beetje, dat zijn Vader hem straffen zou, "ik was aan 't paardje-rijden op onzen hit, en toen steigerde hij zoo, o, o, o, en toen vielen we alle twee het bed uit." Toen moest Dik nog meer lachen, en Anneke lachte van den weeromstuit meê.
Ze gingen samen naar binnen, en de oude Voortrekker riep met krachtvolle stem: »De Kloppersstam bloeit nog, Anneke!" »Van wien komt de tijding?" vraagde de oude vrouw. »Van Buffelskloof," zeide de grijsaard. »Kom aan," zeide zij op opgewekten toon, »en hoe maakt het de moeder?" »Uitstekend zij heeft zelf den brief geschreven." »Is het een jongen?"
Dat was erg lastig voor Anneke, want die had dan altoos waschdag, en moest toch al elk oogenblik haar waschgoed in den steek laten, om de klanten in den winkel te helpen. Eens op een Dinsdagmorgen had zij het daarmede erg druk gehad, toe het geluid van het orgel al van verre tot haar doordrong. Ook Jantje had het gehoord. Hij was toen een jaar of drie en kon dus de deur al zelf opendoen.
Zoodra Jantje loopen kon, en dat kon hij heel vroeg, liep hij grootvader overal na. Anneke was daar eerst wel wat ongerust over, omdat grootvader zoo erg doof was, maar toen haar Jantje altoos weer gezond en wèl terugkeerde in de ouderlijke woning, begon zij daar spoedig aan te wennen. Als Jantje zoek was, dacht ze al dadelijk: "O, hij zal wel weer bij grootvader wezen."
Spoedig verscheen de burgemeester, en nu werden Dik en Anneke in den echt verbonden. De burgemeester deed nog een hartelijke toespraak en drukte het bruidspaar de hand. Pas kwam de stoet weer buiten het raadhuis, of daar galmde het weer, nu wel uit tweehonderd monden: De lieve straatjeugd drong geweldig op om dicht bij de karbiezen te komen, die de begeerde lekkernijen bevatten.
Woord Van De Dag