Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 oktober 2025
Het vonder van 't Uiversnest overgaande, kwamen de jongelieden, den boomgaard volgende, langs de voorzijde der boerenwoning; en juist sloeg Anneke den hoek om, ten einde de roomkan in 't melkkamertje, in 't achterhuis bij de deel, te brengen, toen Paul bleef staan, umdat 't krek leek as of ie binnen geschrauw heurde.
Teunis Dissel was gestorven, en Paul! o! hoe bonsde het hem van binnen, hoezeer verlangde hij aan Deine-Meu die laatste woorden van haar beleediger over te brengen; hoezeer wenschte hij nog eenmaal dat woord vergeving te doen hooren, en hoezeer wenschte hij.... haar:.... ja Anneke nog eens te zien, Anneke, die hij nu in drie dagen niet zag.
Dik stond op en nam Jantje in zijn armen, en kuste hem op allebei zijn wangen. En toen gaf hij hem aan Anneke, die hem niet minder hartelijk pakte. Dik kleedde zich spoedig aan, en zei: "Kom meê, Jan, dan krijg je je cadeau. Ik hoop maar, dat het je bevallen zal." Jan beefde van blijdschap en nieuwsgierigheid. "Kan ik het echt opeten?" vroeg hij.
Het ging al gauw als een loopend vuurtje door het dorp: "Dik Trom gaat trouwen met Anneke, en zijn ouders gaan het huisje bewonen naast den winkel." En alle menschen vonden het erg best. "'t Was net een spannetje, dat bij elkaar hoorde," zei men. "Allebêi zijn ze vroolijk, allebêi jong, allebêi dik," en dat was waar, want Anneke evenaarde in gezetheid haar aanstaanden man. Zij zag er door en door gezond uit, had een paar blozende wangen en keek iedereen altoos vroolijk en opgeruimd aan. En zij vond het w
Bewegen durfde hij zich niet, want elke beweging deed hem pijn, zoodat hij er stellig nog zou gestaan hebben, indien zijne ouders het niet bemerkt en hem verlost hadden. "Waar wonen de snoeken?" vroeg hij, toen de eerste schrik wat voorbij was. "Waar de snoeken wonen, jongen," zei zijne moeder, "wel, ze zwemmen in het water." Dik stapte de deur uit, en ging Anneke halen.
Door den wilgenboom gered, sprongen Paul en Anneke nu weldra van het voertuig. Paul nam de peerds bij den bek en trok ze vooruit; maar Anneke riep: "Veurzichtig! veurzichtig! went 'en kerl leit dwars over 't woagenspoor heer."
Ja, liefde, want Deine-Meu hield van Anneke en Paul alsof het kinderen van Miechel en haar geweest waren, en, wederkeerig hadden eigen kinderen zich niet sterker aan de goede vrouw kunnen hechten, dan Anneke en Paul het deden.
Jantje werd naar binnen gestuurd, om droge kleeren aan te trekken, en de bok moest in den stal. Moeder Anneke was ook niet weinig geschrokken, want zij had het angstgeschreeuw duidelijk gehoord. Zij stond op, want dat alles gebeurde zeer vroeg in den morgen en hielp Jantje aan droge kleeren. De kleine vent stond te bibberen van de koû, maar hij was toch erg blij met zijn bok.
En, toen Anneke spoedig daarna op den rug van den zesjarigen Paul zat, toen had ze een pret van belang, en vooral wanneer Paul asof 't peerd wat schichtig wier ging trappelen en steigeren, heere minsen dan kon ze 't niet houwen van lachen. 't Jongske, eindelijk vermoeid van de diensten, die hij als rijpaard bewees, viel behoedzaam met zijn berijdster in een hoop hooi neer.
Een beetje mistroostig ging hij naar Anneke, die een paar huizen verder woonde, en toen hij vijf minuten met haar gespeeld had, was hij het geval al weer vergeten. Hij bleef bij haar, tot zijne maag hem niet onduidelijk te kennen gaf, dat het tijd was, om zijn middagmaal te gaan gebruiken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek