Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 oktober 2025
Deze had nu niets meer te doen, en daarom haalde hij zijn brood weer voor den dag, en begon het op te peuzelen, tot groot vermaak van de andere kinderen, die proestten van het lachen. Plotseling kreeg hij Anneke in het oog, die hij den geheelen morgen nog niet opgemerkt had, en met een vollen mond riep hij, zoo hard hij kon: "Dag! Wil je ook wat?"
Links was de reet en rechts heurde ie geproat. "Dan goai'k zoover mee, Anneke," klonk het: "en tegen da'j dan gemolken hebt, za'k 'r wel weer zin; we goan dan ook soam weer noar huus toe, nietwoar?" "Goed Paul," sprak een vrouwenstem: "moar tuk dan niet te lang, went ie weet wel dat Deine geern het, da'k bij tieds weerum bin." Paul!
O Moeder, dat was zoo'n mooi kamertje, allemaal boeken, wel honderd millioen drie honderd duizend en nog veel meer." "In een kamertje met boeken, en een raam, waar je door moest kruipen? Dat begrijp ik niet, kind," zei Anneke. "Enfin, 't is al half elf. Blijf nu maar thuis." Dat deed Jantje met het meeste genoegen.
Maar nauwelijks had zij de deur geopend, of zij bleef als verstomd staan en keek met open mond naar de petroleum, die den geheelen vloer bedekte tot aan den drempel toe, waarop hare voeten stonden, en naar Jantje, die uit alle macht schreeuwde en met zijn hamer op het vat sloeg. De tranen sprongen Anneke in de oogen, en zij was in één woord radeloos. Zij wist niet, wat ze beginnen moest.
Zij zag hem liggen in 't kruid; zij zag zich zelve klein Anneke van toen met den blonden knaap door 't heidegewas stappen. "Allemaal van ons" had hij gezeid. Zij had den achtergrond der hut van den bezembinder nooit duidelijk gezien, wanneer zij aan den knaap gedacht had; of was hij juist dáárom als een verborgen prinsje voor haar geweest, die een sprookje gemaakt heeft van zijn leven?
Wij hopen innig, dat Anneke op Buitenzorg lieve, hartelijke menschen zal vinden, die het arme, alleenstaande kind het gemis van een moeder en een eigen thuis eenigszins zullen vergoeden. Anneke heeft hier het Javaansche leven meê geleefd. Kon u maar eens om het hoekje van de deur zien, als Anneke met ons zoo zusterlijk op den grond zit.
't Schoolgaan, waarvoor het verwaarloosde kind een afschrik was ingeboezemd, veranderde weldra in een blij genieten; want, er heen gelokt door het aardige denkbeeld om Anneke te geleiden en somwijlen te dragen, was ook het verblijf in die school hem danig meegevallen, en, daar Paul toch ook wou weten wat Anneke kon, zoo leerde hij met lust, en was zelfs spoedig zóóver, dat ie Anneke de boas wier.
Mooie juffers en heeren met allerlei kleuren gingen hem voorbij; en in de winkels, waarop hij toevallig den blik sloeg, zag hij geglinster en prachtigs meer as meer; maar.... 't gezicht, dat hem uit vroegere dagen voor den geest zweefde, was hem heerlijker dan 't geen hij daar aanschouwde, en dat gezicht was 'en mooie zomeroavend, toen hij onder den eik met klein Anneke op den bungel zat, en Deine-Meu bungelde.
"Och, Paul.... zie.... da'j niet meer bint as vroeger; da'j nooit meer sprêkt as vroeger; da'k gleuf da'j alles.... alles vergêten hebt, en oe gang goat zonder woord of um te zien.... " "Vergêten, moar wat dan vergêten?" sprak Paul, alsof hij niets begreep. "Mo'k.... mo'k.... 't dan.... zeggen....?" snikte Anneke luider.
Nu, Dik werkte dan ook met den grootsten ijver, en als hij de boeren afreed met boodschappen, verving Anneke hem op uitstekende wijze in den winkel. En zij was een zuinig vrouwtje, naar de meening van Dik haast wel een beetje al te zuinig.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek