United States or Guam ? Vote for the TOP Country of the Week !
Er is zooveel in 't Javaansche leven, dat verteedert, bijv. de roerende eerbied, dien we voor onze dooden hebben, voor onze ouderen. Er gebeurt niets in ons leven van eenig belang, zonder dat wij onze dooden gedenken, vreugde of rouw. Anneke zal nog wel eens aan Japara denken, als ze al hoog en droog op Buitenzorg zit, al mocht ze 't daar ook duizendmaal beter hebben dan hier op Japara.
Blootsvoets, ten teeken van eerbiediging, kwam zij het gebouw binnen, en wij brachten de dooden op onze wijze groet en hulde. Vandaar gingen we naar de kalie, die achter het kerkhof stroomt, om er onze voeten te wasschen. Wij vroegen den priesters om voor Anneke 's Hemels zegen af te smeeken. Liefste, wij zouden zielsgraag met ü dit alles willen doen en doorleven.
Twee maanden later zat zij met Hary Gerards als naar gewoonte in het priëeltje. "Hary," zei Anna. "Hoe kan er iets worden tusschen ons? Het kan niet, onmogelijk." "Maar Anneke, schrok hij verbaasd op. Wat is er dan? Ik versta je niet. Ik begrijp er niets van." "Er rust een zware schuld op mij," en zij boog 't hoofd. De jonge man nam hare hand in de zijne en streelde ze zachtjes.
"Koper is duur." Verdrietig keerde Mietje naar de tent terug. Zij wist geen raad om zich te helpen. "Wie zal mij weer een ketel leenen?" vroeg zij droevig. "Dat zal ik doen," zei Anneke. "Je kunt mijn ketel gebruiken, Mietje, als je er maar voor zorgt, dat hij elken avond bij mij binnengebracht wordt." "O, dat zal ik zeker," zei Mietje.
Och och, wat had Dik een pret, toen hij aan Anneke vertelde, wat Jan gedaan had. Hij schoot er telkens opnieuw over in een lach, en ook Grootvader en Grootmoeder moesten het dadelijk vernemen, toen zij even bij Dik en Anneke kwamen aanloopen. De oude Trom vond het blijkbaar een verbazend scherpzinnigen zet van Jantje.
Wij zaten allen met gebogen hoofden, waarover het mystiek gebed der priesters ruischte en de blauwe wierookwolken gingen. Een der priesters bracht, over den grond vooruitschuifelende, Annie's bloemen aan, en legde die eerbiedig op het graf van den Soenan en daarna op de andere graven. Naast me hoorde ik snikken. 't was Anneke!
Zijne ouders feliciteerden hem recht hartelijk, en hij drukte moeder Anneke, die te bed lag, een kus op elke wang. En toen ging hij weer dadelijk naar de wieg, om zijn zoontje in oogenschouw te nemen. "Wel verschrikkelijk, wat schreeuwt dat kind!" zei Dik, die ook in de grootste verbazing naar het geluid van den nieuwen huisgenoot luisterde.
Anneke....! Deine-Meu....! Nog ens, veur de leste keer noar 't Uiversnest, en dan.... vort.... of.... want immers de groote schande was nu uit den weg of.... en Paul bracht de hand aan 't hoofd en.... dikke tranen rolden hem over de wangen.
Aan Deines verlangen werd voldaan, en terwijl een half uur later de beschonkene op 't stroo lag, aten ze in de keukenkamer allegoar riestenbrie met kanêlsuuker, moar, dacht Paul toch, dat 't munje van Anneke nog zuuter as kanêlsuuker smiek, en Anneke dacht, dat Paul toch knapper as knap was.
"Ja, dat doet het en dat doet het," zei Trom. "En wou jij dan alleen in den winkel gaan wonen, Dik?" vroeg vrouw Trom met een glimlachje. Dik lachte ook. "Neen Moeder, dat is nu juist mijne bedoeling niet. Als u en Vader het goedvinden, zou ik wel willen trouwen. Anneke en ik hebben elkander al gekend van onze vroegste kinderjaren af, en wij houden veel van mekaar. Dus, wat dunkt u er van?"
Woord Van De Dag