United States or Lesotho ? Vote for the TOP Country of the Week !
El zijn del nog genoeg." Nu, dat was waar, en hij kwam al spoedig weer met een handjevol terug. "Flap," ging het alweer, en "flap, flap, flap," volgden de andere. Anneke was zoo druk aan het wasschen, dat zij het heele orgel vergeten was. Gelukkig, dat er nu eens een poosje geen klanten kwamen....
Lief zag Anneke er uit: de goudgele lokken dekten een bevallig boerinnen-kopje, dat menig jong gemoed oan 't prakkezeeren brocht. Handig was ze in 't melken, handig in 't karnen, handig in 't botter kneejen, handig in 't breien, en handig in 't neejen ook.
't Was overigens een prachtige hit, die zijns gelijke niet had in het loopen. Dik hield dan ook bizonder veel van hem, en Jantje vond het wát heerlijk, als het lieve paardje zoo lustig voor den wagen draafde. En Dik vond het prettig, als de kleine Jan naast hem op den bok zat. Als 't mooi weer was, mocht Jantje altoos met hem mee, en dat gaf Anneke heel wat rust.
Ja, keek ze nog dukkels zwart en duuster, as ze 't spinnewiel liet snorren, en aan alles en alles dacht wat haar in 't leven weervoer; de bouwknecht kon, zooals vroeger, niet volhouden, dat hij Deine nooit zag lachen; niet zelden toch tooverde het eenvoudig en schuldeloos gesnap der kinderen de goede vrouw een glimlach op 't gelaat, en, als Paul soms op de deel aan Anneke wees, hoe ze köpke most keukelen, en 't dernje dan erst niet dorst, moar 't eindelik woagde en op zied af in 't heui viel, dan zei ze wel dat Anneke wiezer most wêzen en geen jongensspullen doen, moar, dan lachte ze toch! verrechtig ze lachte, en dan lachten Geurt en Paul en Anneke ook, en dan begosten de koeien ook krek te bulken of ze lachten, en de hond te springen en te blaffen, en de kalkoenen die op 't arf liepen te lachen dat ze schoaterden, en dan was 'r 'en vroolikheid op 't Uiversnest, zoo as 't 'r sinds joaren niet gewêst was.
En Trom antwoordde, aan zijne bakkebaardjes plukkende: "Ja, dat is het, en dat doet het, maar Dik is ook een bizonder kind, en dat is-ie!" Derde Hoofdstuk. Dik wordt vader, en vrouw Smul begraaft haar neus in een roomtaart. 't Bleef met den winkel onder leiding van Dik en Anneke uitstekend gaan, zoodat men gerust kon voorspellen, dat zij nog eens in goeden doen zouden komen.
Net stond zij klaar om uit te gaan met haar jongste dochtertje. Zij zag even om den deurpost: "Kijk, Hary van den meester." "Meester Gerards?" kwetterde Anneke en trippelde mee de deur uit. "Stil kind," zei vrouw Jansen, "niet zoo luid." Zij wachtte den jongen man om hem te groeten. Hij was wel weer op vakantie thuis! Gerards studeerde te Echt, aan de normaalschool.
En altijd vriendelijk zijn en beleefd, hoor-je!"... Weer gingen ze zwijgend, dwars door 't dorp, langs de kerk. Vrouw Jansen maakte het kruisteeken in 't voorbijgaan. "Anneke, wat zegt men als men voorbij de kerk gaat?" "Geloofd zij Jesus Christus" klonk het schuchter en zacht. "En wat doet men dan? Wat heb ik je geleerd?" Anneke sloeg een kruisje. "Zóó is 't goed, prees de moeder.
Anneke herinnerde zich het gesprokene tusschen moeder en Hary van den meester. "Wat is dat?" vroeg ze. "Wel, verklaarde hij, de kolenmijn! Nu gaan ze eerst kijken hoe diep die zitten en boren een put in den grond; en dan komt daar de mijn. Daar zitten hier overal kolen, en de besten van de wereld." "Zullen de heksen daar niet kwaad om zijn?" waagde ze naïef. "De heksen?" Willem peinsde.
"Gekheid," zei hij. "Wij hebben hier alles te zeggen. Nu krijgen we ook gauw de bijen hier, ging hij voort, zoo gauw als de hei bloeit. Ze begint nu al." "Wat?" vroeg Anneke. "Wel, de hei hier, alles, overal: dat gaat allemaal bloeien met heel kleine roode bloempjes, waar de bijen op af vliegen om den honig. Heb jij dan nooit de hei zien bloeien?" "Neen" schudde ze nadenkend.
Jan Vos en Piet van Dril waren bij hem op visite, en Anneke had anijsmelk gekookt, tot groote vreugde van Jan, die zijn vriendje Karel ook bij zich mocht hebben, en bizonder veel van anijsmelk hield. 't Was een recht prettige avond, want de drie oude vrienden zaten te praten over hunne kinderjaren, en de twee jongens luisterden met open mond naar hetgeen er verteld werd.
Woord Van De Dag