Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 21 juli 2025
Maar, luister dan!... Daar hoor ik juist een troep aankomen... Nu zult u toch zeker niet meer twijfelen!" Allen stormden naar de stoep! En daar zagen zij een veertig of vijftig mannen, vrouwen en kinderen, met Oranje versierd, die liepen te zingen: »Al is ons Prinsje nog zoo klein," terwijl ze tusschenbeide luidkeels schreeuwden: »De Franschen zijn weg, de Franschen zijn weg! Oranje boven!"
Men genoot van de vroolijke kijkers der smullende, arme kinderen, gedurig echter wachtten dezen en genen even om met de muziek in te stemmen; vooral als Piet Hein of Al is ons Prinsje nog zoo klein, gespeeld werd.
Te gelijker tijd hoorde men aan eene zijde der tafel het deuntje aanheffen: "Al is ons Prinsje nog zoo klein, Alével zal hij stadhouder zijn." waarop de gezichten van hen, die ter Staatspartij waren toegedaan, betrokken. De prins intusschen wenkte met de hand. "Goede vrienden," zeide hij. "Ik dank U voor uwe singuliere affectie.
Laps sloeg ons prinsje te-pletter, my, u, ons allen, godbetert, Met 'n compositum mixtum. van vleipraat en Fockink's likeur! Wat de geesten zouden gelachen hebben!
Daarin had een paar vinken zijn nest gebouwd, en vijf jongen met breede, gele snavels, strekten hunne leelijke kopjes hongerig in de hoogte. »Is dat niet aardig?" riep het prinsje. »En nu moet gij eens zien als de ouden komen en hen voeden." Het lieve gezicht van den schoonen knaap straalde daarbij van verrukking en Charmion kuste hem teeder.
Ik nam deze voorzichtig met duim en wijsvinger en drukte haar hartelijk, waarbij Zijne Majesteit zachtjes "qui!" riep, dat zooveel beteekent als bij ons "au!". Hierop nam ik afscheid van de keizerin en van de prinsjes; liet het kleinste prinsje nog eens paardje rijden op mijn pink en zette daarna zijn Hoogheid weer voorzichtig op den grond.
Kom Helle, laten we klinken!" En vroolijk klonken zij met hem. "Daar gaat de kleine schattebol," zeide oom Frans en dronk een teug uit zijn glas. "En daar het kleinste prinsje uit het tooverland," en hij nam een tweede teug. "En daar de allerliefste, kleine morsebel, de schattigste bruine krullebol!" zeide Kaja en zij klonken weer.
In beide staat de liefde op den voorgrond, de avonturen hoe talrijk en wonderbaarlijk ook op den achtergrond. Maar in den eersten roman zien wij die liefde in een paar kinderen die samen opgroeien: een heidensch prinsje en een christelijke gravendochter.
"Schep moed, edele vrouw, en reken op mij," zoo sprak zij. Moed? De verheugde moeder achtte zich te gelukkig om dien nog noodig te hebben. Met lichten tred liep zij voort. Eindelijk kon zij haar schat immers weer welverzadigd, gereinigd, ja, zelfs als een prinsje gekleed, bij de hand houden naar hartelust kon zij hem liefkoozen wat bekommerde zij zich dan over 't overige?
"Waarom niet?" vraagde Middelgeest. "Hij is geïndisposeerd geworden," antwoordde Houttuijn. "Geïndisposeerd?" riep Henricus Hondius uit. "Het zal hem gisteren zeker niet gecoiffeerd hebben, dat wij ons Prinsje wat veel gefêteerd hebben." "De Raadpensionaris is er de man niet naar, om zich daarvoor absent te houden," bracht Van Limborch in het midden.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek